„Vorig jaar was ik nog een held omdat ik mijn leven waagde voor ernstig zieke coronapatiënten. Nu ben ik plotseling asociaal en een gevaar voor de samenleving omdat ik mij niet laat vaccineren.” Ramon Beerens (47) uit Wamel ervaart een toenemende vaccinatiedwang waardoor zijn passie om in de zorg te werken sterk afneemt.
„Even mijn koptelefoon opzetten, dan heb ik de handen vrij om te sturen.” Het telefonisch interview met Beerens vindt plaats terwijl hij ergens in Duitsland een binnenvaartschip bestuurt. „Varen zit in mijn bloed, dat doe ik al vanaf jongsaf aan.”
Toch heeft Beerens nog een tweede passie: met mensen omgaan, mensen helpen. Dat doet hem besluiten om in 2003 een opleiding te starten tot verzorgende IG. Na twee jaar stopt hij met die opleiding, met de tot dan toe behaalde certificaten mag hij wel als helpende in de zorg aan de slag. Dat doet Beerens niet, hij gaat weer varen.
Tot begin vorig jaar het coronavirus uitbreekt. „Er was een groot tekort aan mensen in de zorg. Ik heb mij gemeld en kon aan de slag in een verpleeghuis in Gelderland. Ik vertel liever niet waar precies, want ik wil het tehuis niet in een kwaad daglicht stellen. Veel zorginstellingen worstelen met allerlei zaken rondom corona, vaccinatie en de veiligheid van bewoners en medewerkers. Ik krijg de indruk dat de meeste zorgmedewerkers wel de vrijheid krijgen om een eigen keuze te kunnen maken als het gaat om dingen zoals vaccinatie.”
Familie
Een ander moment waarop hij zich als ongevaccineerde ongemakkelijk voelt, is als een familielid van een bewoner in zijn bijzijn zegt: „We zijn toch allemaal gevaccineerd.” „Dan durf ik niet te zeggen: Ik niet. Dan ben ik bang dat het familielid gaat zeggen dat ik zijn vader of moeder niet meer mag verzorgen. Wel draag ik altijd een mondkapje in het verpleeghuis, ook op momenten waarop ik hem eigenlijk af zou mogen doen.”
De grootste vaccinatiedwang die Beerens op dit moment ervaart, komt van de overheid. „Ik wil eigenlijk volgend jaar mijn opleiding tot verzorgende IG afmaken. Maar ik wacht daar mee omdat de kans behoorlijk groot is dat het opleidingsinstituut van overheidswege een coronacheck moet doen. Dan zou ik dus met een QR-code moeten aantonen dat ik gevaccineerd, hersteld of negatief getest ben. Ik heb geen zin om wekelijks zo’n wattenstaaf in mijn neus gepropt te krijgen dus testen valt af.”
Een herstelbewijs heeft Beerens ook niet, omdat hij geen corona heeft gehad. „Bijzonder, want ik heb in de eerste golf in twee maanden 320 uur gewerkt op de corona-afdeling van het verpleeghuis gewerkt en was daarbij niet altijd goed beschermd. Ik ben zelfs door een coronapatiënt in mijn gezicht gespuugd, maar ik ben niet ziek geworden.”
Ruimte
Beerens wil graag de ruimte om zich rustig te kunnen oriënteren op de voor- en nadelen van een vaccinatie, maar hij krijgt die ruimte voor zijn gevoel niet van de overheid. „Als ik ministers zoals Rutte en De Jonge op televisie hoor, dan lijkt het wel alsof ik als ongevaccineerde een gevaar voor de samenleving ben geworden. Maar ik zie en ervaar in mijn omgeving dat juist de gevaccineerde mensen uit de sociale omgeving, maar ook gevaccineerde medewerkers corona krijgen en andere gevaccineerde cliënten besmetten. Dus wie vormen er nu het grootste gevaar voor de samenleving?”
Beerens merkt bij zichzelf dat door deze toenemende vaccinatiedrang de passie voor het werken in de zorg afneemt. „De stress neemt toe als ik weer in de zorg moet werken. Daarom is het fijn dat ik als zzp-er de keus heb. Op dit moment laat ik mij liever inhuren als binnenvaartschipper dan als medewerker in de zorg. Hoewel ik niet uitsluit dat er ook in de binnenvaart steeds vaker zo’n QR-code geëist zal worden. Denk aan een terminal waar je alleen binnen mag komen na een coronacheck. Ik ben bang dat de vaccinatiedwang straks in de hele breedte van de maatschappij steeds meer te voelen is.”
