Zwarte wiek op windmolen niet zomaar geregeld
Het is maar de vraag of een vrij eenvoudige manier om vogelaanvaringen met windmolens te verminderen, namelijk het zwart kleuren van één wiek, ingezet mag worden. Een andere optie, detectiesystemen voor vogels en vleermuizen, lijkt minstens een ton per molen te kosten.
Minister Schouten (Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) schreef de Kamer woensdag mede namens staatssecretaris Yesilgöz (Klimaat en Energie) over beide opties. Dat deed zij in reactie op vragen van de Partij voor de Dieren (PvdD).
Van een experiment in Noorwegen met molens met één zwarte wiek is bekend „dat dit het aantal vogelslachtoffers sterk heeft verminderd”, schrijft de bewindsvrouw. Om te kijken of de zwarte wiek ook voor de Nederlandse situatie en voor de hier voorkomende vogelsoorten „een effectieve en wenselijke maatregel” zou kunnen zijn, wordt er de komende jaren getest in de Eemshaven. Toezichthouder ILT heeft toestemming gegeven om bij zeven turbines één rotorblad een andere kleur te verven dan „de toegestane kleuren wit.”
Deze wittinten zijn bepaald op basis van internationale luchtvaarnormen. Voor windparken op zee geldt „een soortgelijke internationale eis.” Die staat „op gespannen voet” met een motie van JA21 en PvdD waar de gehele Eerste Kamer in juni vóór stemde. Daarin staat dat de pilot in Nederland nog minimaal drie jaar duurt, en dat het „onacceptabel is dat er gedurende nóg drie jaar onnodig veel vogels sterven terwijl er al een gedegen onderzoek ligt.” De Senaat wil dat de regering bij de bouw van windmolens op zee eist dat zeker één wiek zwart wordt gekleurd. Dit najaar wordt bekend hoe het kabinet dit zal invullen.
Kostenplaatje
„Het achterhalen van de kosten van een (camera)detectiesysteem is ingewikkeld omdat de kosten variëren per project”, staat verder in de brief. Wel wordt een schatting gegeven. De kosten voor een detectiesysteem voor alleen vogels ligt grofweg tussen de 20.000 en 35.000 euro per windmolen. Voor vleermuizen zijn aparte systemen nodig die „iets goedkoper” zijn. Daarbovenop komen de installatiekosten van „zo’n enkele duizenden euro’s” en servicekosten van 3.000 à 7.000 euro per jaar. Op basis hiervan is het beeld dat een exploitant per geïnstalleerde detector rekent met een kostenplaatje van minstens 100.000 euro over de hele levensduur van een molen, zo valt te lezen. Als molens dicht genoeg bij elkaar staan, kan één systeem worden geïnstalleerd voor meerdere turbines. Verder is er productieverlies als de molens moeten stilstaan door een detectie.
Schouten schrijft dat het bevoegd gezag het plaatsen van de systemen kan opleggen.
