De uitspraak van het hof is zonder meer positief te noemen. De vrijheid van godsdienst en de vrijheid van meningsuiting geven christenen het recht om hun visie op het huwelijk, seksualiteit en geslacht op grond van de Bijbel te verwoorden en uit te dragen. Dat staat overigens los van de vraag of bepaalde formuleringen in de verklaring misschien wat pastoraler hadden gekund.

Maar het hof bevestigde dinsdag de mening van het openbaar ministerie dat de opstellers en ondertekenaars van de Nashvilleverklaring juridisch niet over de schreef gingen. Christenen mogen theologische discussies met elkaar voeren, ook over thema’s die in de samenleving omstreden zijn, zonder bang te hoeven zijn voor strafvervolging. De uitspraak onderstreept dat de godsdienstvrijheid in ons land geen dode letter is. Dat is een reden tot dankaarheid.

Toch dringt de vraag zich op wat het openbaar ministerie en het gerechtshof geoordeeld hadden als in de verklaring wél was opgeroepen tot handelen. Bijvoorbeeld om bij bepaalde fabrikanten of leveranciers niets meer te kopen. Of om bepaalde personen uit te sluiten van ambtelijke taken.

Het is en blijft voor Bijbelgetrouwe christenen belangrijk om duidelijk te maken dat hun boodschap niet aanzet tot discriminatie of haat. En dat er ook geen onnodig kwetsende bewoordingen worden gebruikt. Die zijn ook niet nodig om een boodschap van afwijzing krachtig neer te zetten.

Het ligt niet voor de hand dat de uitspraak van het hof de discussie over de Bijbelse visie op huwelijk en seksualiteit versus de wereldse visie daarop, zal beëindigen. De afkeer in de samenleving over de verklaring zal blijven.

Dat betekent dat het debat over dit thema door zal gaan. Bijbelgetrouwe christenen dienen zich daar terdege op voor te bereiden. Maar vooral nog meer te zoeken naar mogelijkheden om de kern van de christelijke boodschap, namelijk een rijke Christus voor arme zondaren, voor het voetlicht te brengen. De Bijbelse visie op huwelijk en seksualiteit verdient het om uitgedragen en verdedigd te worden, juist in een tijd waarin deze onder kritiek ligt. „Het belijden is het uitkomen voor de waarheid op het punt waar de verdediging bezwaar heeft, waar het belijden met lijden vergezeld gaat”, zo stelde de antirevolutionaire negentiende-eeuwse staatsman Groen van Prinsterer terecht.

Maar de kern van de Bijbelse boodschap is dat als we onze zonden –ook op seksueel gebied– belijden, God zo getrouw en rechtvaardig is dat Hij onze zonden vergeeft en ons reinigt van alle ongerechtigheid. Met die boodschap moeten christenen en kerken zich vooral richten tot de buitenwereld.

Hoofdredactie