Er zijn gedetailleerde richtlijnen opgesteld (met allerlei uitzonderingen) die de medewerkers van het bedrijf Hexa moeten hanteren. De duistere zelfkant van het leven wordt gerubriceerd en gecategoriseerd tot hanteerbare vragen die met een eenvoudig ja of nee kunnen worden beantwoord. Met soms bizarre discussies tot gevolg.

Voor het schrijven van het Boekenweekgeschenk dook Hanna Bervoets in de schimmige wereld van commerciële contentmoderatoren, vooral om beroerde werkomstandigheden in kaart te brengen. Want wat doet het met een mens als hij dag in, dag uit aan de meest gruwelijke beelden wordt blootgesteld en er nauwelijks sprake is van mentale begeleiding? Niet veel goeds, wordt duidelijk uit ”Wat wij zagen”, dat tijdens de Boekenweek als cadeautje wordt weggegeven aan boekenkopers (oplage: 627.650).

Uit zelfbescherming bedienen de medewerkers van Hexa zich buiten kantoortijd van zwarte humor waarin Joden, homo’s, zwarten, immigranten het moeten ontgelden. Juist dát soort uitingen die ze op hun werk van internet verwijderen. „Een opwindende flirt met het verbodene” noemt Kayleigh het. En misschien is het ook wel gewoon een manier om te bewijzen: „Nee, wij laten ons heus niet door ons werk beschadigen of zoiets.”

Beschadigd is Kayleigh intussen onmiskenbaar. Haar leven wordt steeds meer bepaald door wat ze op haar werk ziet langskomen. Ze weet op een gegeven moment niet meer hoe ze in het gewone leven moet handelen. Ze raakt daardoor zo met zichzelf in de knoop dat ze ontslag neemt en bij een museum toegangskaartjes gaat knippen. Niet de beelden die ze moest beoordelen houden haar ’s nachts wakker, schrijft ze aan de advocaat die onderzoek doet naar de werkomstandigheden bij Hexa. „Nee, de beelden die mij uit mijn slaap houden zijn beelden van Sigrid, mijn dierbaarste collega. Sigrid hangt tegen de muur, slap en naar adem happend – dát zijn dus de beelden die ík graag wil vergeten.”

Het lezen van dit Boekenweekgeschenk is geen fijne bezigheid, als is de thematiek belangwekkend genoeg. Wat dóén al die beelden die we dagelijks via internet zien met ons? Hoe beïnvloeden ze onze kijk op de wereld, onze manier van denken?

Als ‘content moderator’ heb ik tijdens het lezen echter voortdurend het rode potlood gehanteerd. Zonder de onverbloemde seksuele passages en de onverholen vloeken was het boekje een stuk dunner uitgevallen. ”Wat wij zagen” is daarom een gemiste kans. Juist Hanna Bervoets zou na al haar onderzoek moeten weten dat kwetsende en aanstootgevende uitingen niet slechts benaderd moeten worden met objectief vastgestelde richtlijnen. Ze doen vooral pijn.

Boekgegevens

Wat wij zagen, Hanna Bervoets; uitg. CPNB; 94 blz.; gratis bij besteding van 15 euro aan Nederlandstalige boeken tijdens de Boekenweek