Het kerkje, in een doodlopend steegje aan de Zandstraat, is een gemeentelijk monument. Het werd in 1864 in gebruik genomen door een afgescheiden groep waaruit later een christelijke gereformeerde kerk ontstond. Begin vorige eeuw werd het kerkje uitgebreid tot 256 zitplaatsen. Daaraan herinnert een steen met de moeilijk leesbare tekst ”Eben Haëzer, de eerste steen gelegd door ds. H. Visser, den 20 juni 1911”.

Eben Haëzer was ook de naam van het gebouw. In 1926 verhuisde de groeiende kerkelijke gemeente naar een nieuwe kerk elders in Veenendaal. Sindsdien was het pand vooral in gebruik als opslagplaats. De plaatselijke historische vereniging drong de laatste jaren aan op restauratie van de op een na oudste kerk van Veenendaal.

Rondom het kerkje komen zestien studio-appartementen, in de vorm van een hofje. Het nu grotendeels leegstaande kerkgebouw wordt zo veel mogelijk hersteld naar de oorspronkelijke opzet en geschikt gemaakt voor drie studio’s en een gezamenlijke woonkamer. Het plan komt volgens de gemeente Veenendaal tegemoet aan de grote vraag naar voorzieningen voor begeleid wonen.