JA

Vaak hoor ik van die vrouwen of van hun familieleden dat het familieleven van moslims veel positiever was dan ze altijd gedacht hadden. Christenouders zeggen soms tegen mij dat ze het jammer vinden dat hun dochter met een moslim gaat trouwen, maar dat hun dochter wellicht beter af is met een moslimman en -schoonfamilie dan met een volstrekt seculiere man en familie. De gescheiden wereld van man en vrouw, de meer bedekte kleding van de vrouw en de hechte band in de familie spreken hen aan. Hoe negatiever het beeld was over moslims en de islam, hoe groter de kans is dat het aantrekkelijk wordt als de praktijk genuanceerder blijkt te zijn.

Moslims verdedigen zich tegen kritiek op de positie van de vrouw in de islam door te benadrukken dat de eerbaarheid van de vrouw in de islam beter bewaard wordt dan in het vrije Westen. En laten we eerlijk zijn: heeft de MeToo-discussie niet laten zien hoezeer de vrouw een lustobject is geweest in de afgelopen decennia in het Westen? Ook stellen moslims dat de islam vooruitstrevender is. De islam ziet het huwelijk als een contract met wederzijdse rechten en niet als een levenslang verbond zoals we dat in de christelijke traditie kennen. Via de contractuele afspraken hebben vrouwen dan bijvoorbeeld het recht om het geld dat ze verdienen voor zichzelf te besteden, terwijl een man sowieso verplicht is voor zijn vrouw te zorgen.

Vaak wordt er ook op gewezen dat Mohammed een einde heeft gemaakt aan het begraven van pasgeboren meisjes en dat de moeder in de islam bijzonder veel eer ontvangt. In verschillende moslimgemeenschappen hebben moslimvrouwen, zeker als ze moeder zijn geworden, behoorlijk wat in de melk te brokkelen. Ze zijn vaak niet zo zielig en onderdrukt als de seculiere opinie doet voorkomen.

NEE

Feit blijft dat de islam niet het huwelijk leert van levenslange trouw tussen één man en één vrouw. De verantwoordelijkheid voor kuisheid wordt meer bij de vrouw gelegd en de man heeft ruimte voor seks met meerdere vrouwen. Dit is apologetisch gezien een belangrijk punt, want de Bijbel verbindt de trouw van de ene God met de trouw in het huwelijk van één man met één vrouw (denk bijvoorbeeld aan Hosea 3). Ook heeft de Bijbel nadrukkelijk aandacht voor de verantwoordelijkheid van de man (Mal. 2:14-16, Matt. 5:27-29, Ef. 5:25-30). In de Bijbel vinden we geen vers dat rechtvaardigt om de vrouw te slaan zoals in de Koran (4:34). Juridisch hebben man en vrouw geen gelijke rechten in de islam, wat bijvoorbeeld ook een rol speelt bij de zeggenschap over kinderen bij een echtscheiding.

Typerend voor de islam is dat het voorbeeld (de soenna) van Mohammed een grote rol speelt. De tradities over Mohammeds omgang met vrouwen brengen zaken naar voren die ten nadele van vrouwen zijn. Regelmatig komen er tradities naar voren die ronduit schokkend zijn voor moslims zelf. Zo werd in Marokko en Egypte door moslimgeleerden gesteld dat het niet verboden was dat een man na de dood van zijn vrouw nog seks met haar dode lichaam had en dat er een traditie zou zijn dat Mohammed iets met een dode vrouw zou hebben gedaan. Het leidde tot een storm van protest en moslims ontkenden dat deze traditie betrouwbaar was.

Hedendaagse levensbeschrijvingen van Mohammed bevatten dit soort controversiële passages niet, maar de klassieke teksten bevatten tal van zaken die een negatieve invloed hebben. Mannen krijgen hierdoor ruimte voor grensoverschrijdend seksueel gedrag, terwijl hun vrouw ernstig in haar vrijheid wordt beperkt en soms met geweld te maken krijgt.

DUS

Het Nieuwe Testament maakt duidelijk dat wie aan Christus verbonden is, zich niet door een huwelijk moet binden aan iemand voor wie dat niet geldt (1 Kor. 7: 2 Kor. 6:14vv.). Geen vrouw die Christus volgt, gaat erop vooruit om zich onder de sharia van de islam te voegen. In de roes van verliefdheid lijkt alles mooi, maar zodra er kinderen geboren worden spelen de verwachtingen van de schoonfamilie op, die door de islam en de cultuur bepaald worden. De Bijbel brengt eerlijk het falen van belangrijke personen uit Gods volk voor het voetlicht, maar verheerlijkt hen niet. Jezus grijpt terug op de instelling van het huwelijk bij de schepping als maatstaf. De norm is liefdevolle zorg en levenslange trouw.