Ik was naïef
Toen ik langs de kazerne reed waar ik ooit een jaar ‘gelegen’ heb, viel de dreigende toestand in de wereld als een deken over me heen. Was ik een naïeveling of ben ik een doemdenker geworden?
Natuurlijk ben ik al tientallen keren langs ‘mijn’ kazerne gereden zonder dat de gedachten aan de toestand in de wereld me kwelden. Maar nu stopte ik toch even voor de poort waardoor ik zo’n 35 jaar geleden de kazerne betrad als dienstplichtig militair. Gedachten aan hoe toen de situatie in de wereld was, namen me mee. Het communisme was aan het vallen. Letterlijk. De Berlijnse Muur werd opengehakt en het IJzeren Gordijn werd opgerold. Het militaire beroepsapparaat was in verwarring en wij, als dienstplichtigen, hadden zoiets van: jullie tijd zit erop.
We kregen gelijk. De dienstplicht bleef bestaan, maar de opkomstplicht werd afgeschaft. Defensie werd een vies woord in de maatschappij. Want waarom zou je investeren in het leger als je voor je ogen zag dat vrijheid en democratie overal aan de winnende hand waren?
Hoe anders is de situatie nu. De secretaris-generaal van de NAVO, Mark Rutte, zei in een toespraak dat we ons mentaal moeten voorbereiden op oorlog. En hij gaf toe dat in zijn leven de veiligheidssituatie in de wereld nog nooit zo slecht was geweest als nu. Voor de duidelijkheid: Rutte en ik zijn zo ongeveer leeftijdsgenoten.
Als ik naar huis rijd, hoor ik op het radionieuws dat de baas van Meta, eigenaar van onder andere Facebook en Instagram, wil dat zijn organisatie stopt met het checken van feiten, waarmee hij de verspreiding van nepnieuws wilde tegengaan. Er moet volgens hem ruimte komen voor alle meningen. Met dat laatste ben ik het helemaal eens, ware het niet dat hij dan juist niet moet stoppen met het checken van de feiten. Want laat alsjeblieft wel duidelijk zijn wat féíten en wat méningen zijn. Wie dat verschil uitgumt, dient niet de vrijheid van meningsuiting, maar koerst aan op een uiteenvallen van de samenleving. Omdat iedereen dan zijn eigen mening gaat beschouwen als een feit. Waar dat toe kan leiden, hoor je in uitspraken van mannen als Poetin over Oekraïne en Trump over Canada en Groenland.
En om op nog even terug te komen op de vraag aan het begin: ja, ik vrees dat ik meer een naïeveling ben geweest dan dat ik nu een doemdenker ben.
Je moet juist niet stoppen met het checken van de feiten
Wim van Egdom schrijft over het dagelijks leven. En meer. Soms met een knipoog.
