Drie mannen dragen een in doeken gewikkelde kist. Ze hebben het lichaam van de 11-jarige Samer Nazeer moeten opgraven. Op de achtergrond is het klaaglijke gehuil van zijn moeder Maria te horen. Het haast ondenkbare tafereel, te zien op een korte video van een partnerorganisatie van Open Doors, speelde zich eind juli af in het dorpje El-Kefah in Egypte.

Het sterven van de jonge Samer valt de familie erg zwaar. Ondanks dat hij vanwege een aangeboren ziekte vaak gezondheidsproblemen had en voortdurend pijn leed, was hij het zonnetje in huis. „Samer glimlachte altijd”, vertelt zijn moeder tegen Open Doors.

De jongen wordt zoals gebruikelijk begraven op een stuk grond achter de plaatselijke kerk. Na de begrafenis van Samer gaat zijn vader, Mark Maher Nazeer, naar de lokale autoriteiten om aangifte te doen van het overlijden van zijn zoontje. Daar beginnen echter de problemen.

„De officier vertelde me dat ik de overlijdensakte van mijn zoon pas zou krijgen als we hem uit zijn graf zouden halen”, zegt vader Nazeer. „Als christen kon hij niet zo dicht bij een moslimbegraafplaats worden begraven. Ik ging met hem in discussie en legde uit dat we legaal het land hadden gekocht als begraafplaats. Toch keerde ik met lege handen naar huis terug.”

Proces

Eenmaal weer thuis wacht hem nog een onaangename verrassing. Politieagenten arresteren Nazeer omdat hij zijn zoon heeft begraven. „Ze hielden geen rekening met mijn omstandigheden en situatie”, zegt Nazeer. „Ze hebben me beledigd en slecht behandeld.”

Na twee procesdagen legt de plaatselijke rechtbank hem een boete op en, nog erger dan dat, de rechter beveelt Nazeer het lichaam van zijn zoon op 100 kilometer van zijn geboortedorp te begraven.

De bedroefde vader gaat echter in hoger beroep. Kort daarna wordt hij opnieuw gearresteerd. Eenmaal weer terug in de rechtbank wordt Nazeer onder druk gezet om zijn hoger beroep in te trekken. Ook laat de rechter hem niet vrij voordat zijn familie de kist van Samer van de begraafplaats verwijdert.

Vier dagen na de begrafenis wordt het lichaam van de jongen weer opgegraven. „Dit is echt het toppunt van vervolging”, zegt Nazeer.

Het levert de familie een traumatische ervaring op. „Ik kan de aanblik van mijn zoon niet vergeten nadat we hem van de begraafplaats hadden verwijderd”, zegt moeder Maria. „Mijn kinderen en ik hebben zenuwinzinkingen, we kunnen niet goed slapen.”

Discriminatie

Volgens de advocaat van de familie zijn de lokale autoriteiten onverbiddelijk, ondanks dat de koptische christenen sinds vier jaar een vergunning hebben. „Ze willen de graven van de kopten verwijderen en alle dode lichamen naar de andere begraafplaats verplaatsen”, zei hij tegen lokale media.

Met name op het platteland van Egypte is vijandigheid tegen christenen groot, hoewel dit per regio sterk kan verschillen. Ook autoriteiten worden hierdoor beïnvloed. Discriminatie tijdens de meest droevige momenten in het leven is niet ongebruikelijk.

In deze tweewekelijkse rubriek brengt onze redacteur godsdienstvrijheid verdrukte en vervolgde christenen voor het voetlicht.

rd.nl/christenvervolging