„Die ook Zijn Eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven; hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen schenken?”

Nu God de Vader Zijn eigen Zoon van niet één traan, niet één zucht en geen enkele ellende wilde ontslaan, is het onmogelijk dat Hij daarna ooit aan Zijn volk, om wiens wil Hij dit alles leed, een weldaad, troost of voorrecht –hetzij tijdelijk of geestelijk– zal weigeren of onthouden. Wij vinden in deze woorden een verklaring van de gestrengheid van Gods rechtvaardigheid jegens Christus. Maar bevestigend wordt gezegd: „Heeft Hem voor ons allen overgegeven.” Hij gaf Hem over, zoals een rechter naar het vonnis der wet de gevangene overgeeft om terechtgesteld te worden. Het is waar, Pilatus gaf Hem over om gekruisigd te worden en ook Hijzelf gaf Zich over voor ons. Echter, tussen het overgeven van Hem door God, door Pilatus en door Zichzelf, valt dit verschil op te merken: in God was het een daad van Zijn hoogste rechtvaardigheid, in Pilatus een daad van de grootste goddeloosheid en in Hemzelf een daad van wonderlijke gehoorzaamheid. God heeft Hem als door een daad van Zijn hoogste rechtvaardigheid voor ons overgegeven. „Voor ons.” Merk op het plaatsbekledende van Zijn lijden. Niet alleen voor onze zaligheid als de eindoorzaak, niet alleen voor onze zonden als de verdienende oorzaak, maar ook voor ons in onze plaats. „Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen.”

John Flavel, predikant te Dartmouth

(”Gods onbegrijpelijke liefde”, 1664)