Anderhalf jaar geleden schreef ik op deze plek over mijn besluit om een zogeheten slimme meter te weigeren. Hoewel gedreigd werd dat je in de toekomst zelf voor alle kosten zou opdraaien wanneer er alsnog één zou worden geplaatst, maakte ik gebruik van de geboden mogelijkheid om af te zien van plaatsing.

Nadat ik daarvan een schriftelijke bevestiging had ontvangen, verscheen er toch een monteur aan de deur. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of dat te wijten is aan miscommunicatie of aan intimidatie, hoewel ik inmiddels neig naar de tweede optie.

Dat komt doordat ik net een brief in de bus heb ontvangen waarin wordt gemeld dat onze oude meter is ”afgekeurd”. Ik zet dat met opzet tussen aanhalingstekens, want er wordt ter bewijs slechts verwezen naar een steekproefonderzoek.

Toevallig (of misschien moet ik zeggen: ‘toevallig’) plofte deze brief in de bus, nadat ik nét de jaarlijkse meterstanden had doorgegeven met daarbij een opvallend laag gasverbruik. Het kan zijn dat de energiemaatschappij dat niet vertrouwt, maar het kan ook dat oude meters in hun ogen niet helemaal betrouwbaar zijn. Met een slimme meter kunnen ze je maandelijks monitoren en hoef je niet zelf meer de meterstanden door te geven.

Kinderachtig

In de bijgevoegde brief wordt gesproken over een afspraak op korte termijn, terwijl dat ten onrechte suggereert dat er met wederzijds goedvinden een datum is overeengekomen. Je kunt dat als kinderachtig bestempelen, maar mij doet het denken aan de wijze waarop Microsoft ongevraagd een nieuw besturingssysteem op je laptop installeert of de bank je dwingt om voortaan al je geldzaken te regelen via een app.

De vaststelling dat onze oude meter zou zijn ‘afgekeurd’ riekt naar een smoes of een truc en is in elk geval een duidelijke strategie. Eerst wordt gezegd dat je de meter kunt weigeren, even later sta je voor een voldongen feit. Tegelijk las ik op internet verhalen van boze consumenten die de zaak traineren door ervoor te zorgen dat er op de ”afgesproken” dag telkens niemand thuis is om de monteur binnen te laten.

Boosheid

Zelf overweeg ik dat ook te doen, al was het maar uit nieuwsgierigheid om te zien welke troefkaart hierna op tafel verschijnt. De gang van zaken heeft in elk geval als neveneffect dat er bij mij een irritatiegrens is overschreden. Net zoals ik ooit ben gaan aflossen vanuit een soort ongerichte en algemene boosheid op banken, voel ik nu een soort nijd opkomen richting nutsbedrijf.

Het onbedoelde gevolg zou wel eens kunnen zijn dat ik van de weeromstuit mijn hele dak (en dat van de garage) vol leg met zonnepanelen, zodat ik helemaal geen gasmeter meer nodig heb en mijn energierekening over een paar jaar richting nul gaat. Je kunt dus gaan verduurzamen vanwege je portemonnee of het klimaat, maar net zo goed vanuit wrevel en de wens jezelf nog verder los te weken van het systeem.

De auteur is publicist. Reageren? hormann@refdag.nl