Opvouwbare emmer, zakdouche en een reiswijnkaraf: ze bestaan echt. Te koop in winkels met spullen voor het buitenleven. De Noorse Are Kalvø vraagt zich af of híj gek is, of dat outdoorliefhebbers dat zijn. Hoewel Kalvø zelf is opgegroeid in een bergdorp, begrijpt hij niets van zijn oude vrienden. Die „verloor” hij aan de trek naar buiten. Zelf is hij het meest gelukkig op een terras in een bruisende stad. Hoezo zou je je graag „nietig” willen voelen in de natuur? Met verbazing bekijkt Kalvø foto’s op Facebook van mensen die ergens op een bergtop staan, hun handen naar de lucht uitstrekkend.

Nadat hij eerst alle clichés breed heeft uitgemeten, besluit Kalvø om ze zelf maar eens te gaan ervaren. In de hoop symbolisch zijn oude vrienden terug te vinden. In dagboekstijl neemt hij de lezer in ”De outdoorwaanzin” mee op trektocht door de ruige natuur van Noorwegen. Met veel humor, wat te verwachten valt van een van de populairste komieken van Noorwegen, filosofeert Kalvø over tal van details van de reis. Dat biedt de lezer een bezinning op het geromantiseerde én gecommercialiseerde outdoorfenomeen: daarover nadenken eens is op zichzelf niet verkeerd. Hoe merkwaardig is het bijvoorbeeld dat er hele files bergwandelaars bij de bekende rotspunt Preikestolen in Noorwegen staan, terwijl deze natuurliefhebbers voor de rust en ruimte de natuur in zijn getrokken?

De hang naar het buitenleven is een klassiek voorbeeld van het rupsje-nooit-genoeg in de westerse mens, vindt de schrijver. Het fascineert hem dat de westerse mens tegenwoordig meer tijd en ruimte voor zichzelf heeft dan mensen een paar generaties geleden. Terwijl de behoefte om alleen te zijn en meer ruimte te hebben, alleen maar lijkt te zijn toegenomen. Volgens hem heeft de outdoortrend religieuze trekken aangenomen. Hij beschrijft dat helaas veelvuldig in godslasterlijke en grove taal. Daarom is dit boek toch geen aanrader.

Boekgegevens

De outdoorwaanzin, Are Kalvø; uitgeverij Balans; 336 blz.; € 21,99 (paperback), € 10,99 (ebook)