Het was al voor Theresa Mays aantreden bekend dat haar premierschap zou worden getekend door het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie. Het was precies dé reden van het aftreden van haar voorganger, David Cameron.

Maar toch richt May zich in haar eerste toespraak als nieuwe regeringsleider in juli 2016 vooral op de sociale ongelijkheid in het land. Ze zegt de missie te hebben om „van Groot-Brittannië een land te maken dat voor iedereen, niet alleen de bevoorrechte personen, werkt.”

Aan het einde van haar speech kan ze echter niet om de brexit heen. Maar ze brengt het positief: het vertrek uit de EU zal juist haar missie tegen ongelijkheid helpen. En het is deze inzet voor bijvoorbeeld gelijke beloning voor mannen en vrouwen en het beschermen en ondersteunen van slachtoffers van huiselijk geweld, die nu in May wordt geprezen.

Record

Daarnaast is ze een doorzetter en wijkt ze niet ver van haar principes. Ze overleefde een motie van wantrouwen, een record aantal ministers die ontslag namen en stemmingen voor haar deal die de minste steun ooit kregen. Bovendien blijft haar motto ”brexit means brexit”, dat staat voor de onomkeerbare taak om de brexit door te voeren, intact. Zelfs toen het uiteindelijk haar eigen baan ging kosten.

Ook op internationaal toneel kan ze standvastig zijn. May ontving lof in het Verenigd Koninkrijk toen ze in juni opstond tegen de Russische president Vladimir Poetin tijdens de G-20 top in Japan. Ze was niet te spreken over de vergiftiging in Salisbury van voormalig Russisch militair inlichtingenofficier Sergej Skripal en zijn dochter. Er komt geen normalisatie van de relatie tussen het Verenigd Koninkrijk en Rusland als laatstgenoemde niet de „onverantwoordelijke en destabiliserende activiteiten stopt”, zo was haar boodschap.

Onhandig

Haar hardheid die op sommige momenten wordt gewaardeerd, is bij gevoelige gebeurtenissen op z’n minst gezegd onhandig. Zo moest May in 2017 haar boetekleed aantrekken toen ze na de dodelijke brand in de Grenfelltoren in Londen in eerste instantie geen bezoek bracht aan de slachtoffers, maar alleen aan de reddingswerkers.

Later bood ze hiervoor haar excuses aan en zei dat het haar „altijd zou spijten” dat ze niet direct de slachtoffers had opgezocht. Dat creëerde volgens haar het verkeerde beeld dat ze niet om de situatie gaf, maar dat dit zeker wel het geval was.

Een jaar later moet ze opnieuw door het stof wanneer het Windrushschandaal aan het licht komt. Verschillenden van de Windrushgeneratie, mensen die uit het Caribisch gebied na de Tweede Wereldoorlog in het Verenigd Koninkrijk werden verwelkomd om te werken, bleken recent het land te zijn uitgezet of gedetineerd.

Een geluk bij een ongeluk voor May is dat deze dieptepunten in het brexitgeweld ondergesneeuwd raakten. Daarnaast heeft ze de meevaller dat nieuwkomer Boris Johnson zo vriendelijk was om in zijn overwinningsspeech haar niet een trap na te geven, maar juist netjes een aantal van haar hoogtepunten opsomde.