Eigenlijk is nu al duidelijk wie straks het gezicht van de Britse regering wordt: Boris Johnson. Uit een peiling onder Conservatieven in het land blijkt dat hij de steun geniet van 62 procent van de leden. Hunt daarentegen komt niet hoger dan 11 procent. Dat lijkt een verschil dat niet meer in te halen is.

Voordat de stemrondes in de Conservatieve fractie begonnen, verwachtten veel waarnemers dat Johnson onder zijn directe collega’s niet veel steun zou hebben. De vraag was dus of zijn naam wel in het uiteindelijke tweetal zou terechtkomen. Als hij wel op het tweetal zou komen, zou de uitslag vooraf duidelijk zijn. Gezien zijn populariteit is het moeilijk het van hem te winnen.

In werkelijkheid liep dit echter anders. Al direct in de eerste ronde haalde Johnson de meeste stemmen in de fractie. Het had zo kunnen zijn dat de stemmen van de afgevallen kandidaten naar de anderen zouden gaan, zodat Boris uiteindelijk toch zou verliezen. Maar het liep juist precies andersom. De steun voor Johnson groeide veel sterker dan van zijn tegenstanders.

Beeldcultuur

Boris Johnson is al jaren tot in de verste uithoeken van het Britse koninkrijk een overbekend figuur. De blonde politicus is ook vanaf grote afstand herkenbaar; een groot voordeel in een beeldcultuur.

Hij is excentriek. Of beter gezegd: hij heeft iets komisch. Als burgemeester van Londen maakte hij eens een ritje in een kabelbaan. Maar terwijl hij hoog boven de grond hing, ging er iets mis, waardoor hij meer dan een uur in de lucht bleef bungelen. Veel burgemeesters zouden dit als een schending van hun waardigheid hebben gezien. Johnson daarentegen buitte de situatie meesterlijk uit. Aan het eind van de dag was zijn naamsbekendheid en populariteit ineens sterk vergroot.

Hij maakt fouten, maar de modder blijft niet aan hem plakken. Als minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-May maakte hij er een potje van. Hij las dossiers niet en zijn ambtenaren moesten het puin dat hij achterliet opruimen. Als burgemeester van Londen was hij daarentegen wel succesvol. Maar volgens sommigen omdat hij daar maximaal delegeerde en dus zelf zo weinig mogelijk deed.

Johnson wordt vergeleken met Winston Churchill, over wie hij ook een boek schreef: ”De Churchill Factor”. Als het gaat over de huwelijkstrouw gaat de vergelijking met Churchill echter niet op. Toch zorgden de meerdere schandalen op dit vlak niet tot blijvende schade. Boris blijft nu eenmaal Boris, zo redeneert het publiek. En clown mag gewoon een beetje gek doen. Wat dat betreft lijkt hij wel op de Amerikaanse president Trump.

Vergeleken bij Johnson is Jeremy Hunt een burgermannetje. Hij gaat altijd keurig gekleed en loopt nooit met een gekreukt overhemd of een afgezakte broek.

Van alle kandidaten die streden om het partijleiderschap, heeft hij de langste ervaring als minister en schaduwminister. Hij is een kundig bestuurder, maar mist een echt profiel.

Bovendien is zijn naamsbekendheid zwak. Als hij over straat gaat en de metro instapt, wordt hij nauwelijks herkend. Wil hij eind juli als winnaar uit de bus komen, zal hij die achterstand moeten inhalen.

Het voordeel van Hunt is wel dat hij totaal niet omstreden is. Hij zal zonder enige moeite in contact kunnen komen met de andere regeringsleiders binnen de Europese Unie.

Uitstraling

Als het gaat over brexit zijn er best verschillen. Johnson belooft dat hij sowieso eind oktober de EU wil verlaten, als het moet via een no-deal-brexit.

Hunt wil inzetten op nieuwe onderhandelingen over het bestaande brexitplan. Het belangrijkste punt is dan de Ierse grenskwestie (de zogeheten ”backstop”). Daarvoor wil hij een heel nieuw team naar Brussel sturen. Overigens sluit ook hij een no-deal-brexit niet uit.

De partijleden hebben wel wat te kiezen. De keus tussen Hunt en Johnson bepaalt voor de komende jaren de uitstraling van hun land in de wereld.

De komende weken trekken Johnson en Hunt door het land trekken en om op bijeenkomsten te spreken. Op 8 juli worden de brieven verstuurd en kunnen de leden hun keus maken.