Hanneke volgt de Academische Pabo bij Driestar Educatief in Gouda. Ze zit nu in het derde jaar. Daarnaast is ze betrokken bij de redactie van Daniël, het jongerenblad van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten.

Ze is altijd al geïnteresseerd geweest in het zendingswerk, geeft ze aan. „Wij gingen altijd al naar zendingsdagen van de Zending Gereformeerde Gemeenten. Mijn zus is vorig jaar april uitgezonden als zendingswerker naar Guinee en daarom ben ik nog meer betrokken geraakt bij de zending. Ik vind zendingsverhalen ook altijd erg mooi om te lezen.”

De winnares schrijft vaker, al heeft ze er op dit moment niet veel tijd voor. „Als klein meisje schreef ik al verhalen, maar die heb ik niet aan veel mensen laten lezen. Op de middelbare school werd dat iets minder en schreef ik alleen nog als het voor een opdracht of iets dergelijks moest. Dat doe ik eigenlijk nog steeds, al wil ik dat wel graag veranderen en iets schrijven zónder dat het voor een opdracht is.”

Hanneke liet wel eens verhalen of artikelen aan docenten lezen. „Zij moedigden mij aan om eens mee te doen met een schrijfwedstrijd. Ik heb dat nooit aangedurfd, tot afgelopen najaar. Toen heb ik meegedaan aan een kerstverhalenwedstrijd die georganiseerd werd door de Gezinsgids en verschillende jeugdwerkorganisaties zoals de JBGG. In december hoorde ik dat ik deze wedstrijd had gewonnen en daar was ik enorm verrast door. Ik kreeg toen eigenlijk de bevestiging dat ik kon schrijven, hoewel docenten dat al langer hadden geroepen…”

Toen Hanneke de oproep voor de Bonisa-verhalenwedstrijd in het RD zag, wilde ze graag meedoen. „Ik vond het mooi om eens een zendingsverhaal te schrijven, maar ik kon niets bedenken met het thema ”Moed”. Ik kwam niet op een originele verhaallijn en daarom besloot ik om maar niet mee te doen met de wedstrijd. Toen de deadline naderde begon het toch te kriebelen. Ik had eigenlijk niet zoveel tijd, maar ineens was het verhaal er. Ik kreeg het idee om iets te doen met een jonge vrouw die haar baby te vondeling legt. Daar is immers heel veel moed voor nodig. Op de laatste dag dat het verhaal ingeleverd kon worden, ben ik achter mijn laptop gaan zitten en heb ik het verhaal in één keer geschreven.” Hanneke liet zich vooral inspireren door foto’s van China en „zeker ook” door het boek ”De vrouw met het boek” dat ze vroeger las en dat haar altijd is bijgebleven.

De uitslag is voor Hanneke een stimulans om verder te gaan met schrijven. „Zeker! Ik had stiekem aan mezelf beloofd dat ik serieus over een boek zou gaan nadenken als ik deze wedstrijd zou winnen… Ik heb nog wel een aantal verhalen liggen die nog niemand heeft gelezen, maar die vind ik nog niet mooi genoeg om er iets mee te doen. Maar er zitten al wel een hoop verhaallijnen in mijn hoofd die ik kan uitwerken.”