Het christelijk geloof heeft het niet gemakkelijk. Er zijn weliswaar plaatsen waar het geloof stevig is geworteld, maar de algehele trend is zorgelijk. Kerken sluiten hun deuren. Gelovigen vormen in de ogen van veel mensen een achterhoede waarmee je geen rekening hoeft te houden. Voor menige Nederlander is Pasen niet het feest van de opgestane Christus, maar dat van de paashaas.

Minister Slob (Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media) zal het zeker niet zo bedoeld hebben, maar zijn besluit om slinkende reclame-inkomsten bij de publieke omroep niet te compenseren, heeft de bestuurders van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) op het idee gebracht genadeloos te korten op de geloofsprogramma’s van de Evangelische Omroep (EO). Valt het tij nog te keren?

Levensveranderend

De EO is voor het grote publiek de sterkste communicator van het christelijk geloof in Nederland. De omroep bereikt een enorme mensenmassa. Dankzij heel wat programma’s van de EO heeft het christendom in Nederland nog een publiek podium, dat mensen de kans biedt om op zijn minst kennis te nemen van het geloof. Die taak neemt de EO uiterst serieus. We willen graag vooroplopen om het geloof op een toegankelijke manier te communiceren. Onze programma’s raken aan de levensvragen die voor iedereen belangrijk zijn, juist ook buiten de kerkmuren. En dat is onze topprioriteit. Om die mensen te bereiken.

Dankzij de EO is het christendom zichtbaar voor veel mensen die op geen enkele manier meer verbonden zijn met het verhaal van Gods liefde voor iedereen. En ja, soms gebeurt het dat dit levensveranderend werkt.

Maar ook de EO dreigt de kern van zijn missie niet meer waar te kunnen maken als de nieuwste NPO-plannen werkelijkheid worden. En dat is een ramp, niet alleen voor christelijk Nederland, maar voor onze hele samenleving. Als we nu niet stevig protest aantekenen, klinkt het christelijk verhaal straks alleen nog maar achter de voordeur van kerken en woningen.

Gebed en steun

Terwijl de NPO diversiteit in het vaandel voert, dreigt de publieke omroep een eendimensionaal verhaal te worden. De NPO richt zo ook zijn eigen fundament te gronde, door levensbeschouwing geen volwaardige plek meer te geven in het publieke bestel.

Gelukkig zijn er veel meer mensen die de waarde van de aanwezigheid van geloof in de massamedia onderstrepen. Want verzet aantekenen kan ik niet alleen. We hebben elkaar nodig, hoe verschillend we soms ook zijn. Ik hoop dat we als christenen elkaar vinden, nu de NPO-beleidsmakers programma’s over het geloof de deur wijzen. Er staat een gedeeld belang op het spel. Ik reken op u, uw gebed en zo mogelijk uw concrete steun. Hoe? Door uw ongenoegen kenbaar te maken door over deze maatregelen het gesprek te voeren, luid en duidelijk. En laat ik het ook maar eerlijk toegeven: nu lid worden van de EO is urgenter dan ooit. Het hart van de EO klopt straks niet meer in de media als we nu niets doen. We kunnen onze positie in het publieke bestel alleen handhaven als we samen de noodklok luiden.

Geen alternatief

Wanneer kerken sluiten, wijzen de herders hun kudde op een andere kerk in hun omgeving waar ze naartoe kunnen. Welnu, in dit geval is het veel schrijnender. Als het hart van de EO niet meer hoorbaar en zichtbaar klopt in de massamedia, is er geen alternatief. Het geloof is dan, uitgerekend in een land dat vrijheid van godsdienst hoog in het vaandel voert, monddood gemaakt. De grootste podia van Nederland, die van radio en tv en internet, behoren dan voor ons definitief tot het verleden. Alleen boeren die vrouwen zoeken en taarten die heel Holland bakt, maken dan nog het verschil.

De auteur is directeur van de Evangelische Omroep.