„De keuze voor de studie journalistiek maakte ik al in 2 havo. Op de fiets naar het Van Lodenstein College in Amersfoort. Mijn kameraad zei: „Mij lijkt de journalistiek wel mooi.” Ik reageerde: „Leuk, dan gaan we dat samen doen.”

Na de middelbare school nam ik noodgedwongen een tussenjaar. Heel knullig: omdat ik me op de dag van het examen Duits had verslapen, moest ik een herexamen doen en de uitslag daarvan kwam pas in september. Aan de studie beginnen kon dus niet. Daarom ben ik maar een jaar gaan werken.

In dat tussenjaar zag ik een advertentie in het RD over de opleiding tot F-16-piloot. Dat leek me gaaf, dus meldde ik me aan. Zware fysieke en psychologische tests volgden. Die gingen goed. Bijna aan het einde van het keuringsproces, in de flightsimulator, bleek dat ik te weinig aanleg tot vliegen heb. Het was wat dat betreft een dubbeltje op z’n kant: ik was dicht bij een opleiding in Amerika. Gelukkig ging dat niet door, zeg ik nu.

In september 1999 begon ik aan de toen nog gecombineerde studie journalistiek en communicatie aan de CHE. Ik koos in het tweede jaar voor geschreven pers en liep stages bij het AD en bij het tijdschrift Autoweek. Het kan op zich goed zijn om in een seculiere omgeving te werken, maar voor mij was het niet best. Het was een giftig wereldje van dikke auto’s, mooie vrouwen, lang leve de lol. En ik genoot ervan.

Na mijn stage bij Autoweek wilde ik daar blijven werken, maar er was een vacaturestop. Dus nam ik me voor om als freelancer aan de slag te gaan. Maar Karin, mijn vrouw, met wie ik toen verkering had, wilde dat ik in loondienst zou gaan werken. Liefst bij het RD. Ik had daar helemaal geen zin in; werken in een refobubbel. Maar Karin hield voet bij stuk. Om haar een plezier te doen, heb ik een brief geschreven, met de gedachte: dat wordt toch niets. Maar het gebeurde wel. Een paar maanden later belde Autoweek. De vacaturestop was opgeheven, of ik bij ze in dienst wilde komen. Ik mocht gelukkig nee zeggen; ik had het bij het RD inmiddels erg naar mijn zin. Nog altijd ben ik mijn vrouw dankbaar voor haar vasthoudendheid.”

Onvergetelijk

„Bij de krant heb ik een prachtige tijd gehad. Ik werkte op bijna alle deelredacties. Alleen niet op de politieke, kerk- en eindredactie. Mijn brede interesse heb ik dus volop kunnen inzetten. Het was een heel goede werkplek. Vooral ook omdat daar, tijdens een weekopening, de Heere voor het eerst een werkelijkheid voor me is geworden. Dat maakt het onvergetelijk.

Het werk op de jongerenredactie vond ik het mooist. Daar is de liefde voor jongeren begonnen. Daarom begon ik in die tijd ook bewerkingen van theologische standaardwerken voor die doelgroep te schrijven. Ik voelde een innerlijke drang om dat te doen. In bijvoorbeeld ”De viervoudige staat”, de ”Institutie” en ”Het zien op Jezus” las ik antwoorden op vragen waar jongeren mee lopen. Door het herschrijven van die boeken heb ik zelf ook veel geleerd. Die kennis kan ik nu goed gebruiken in mijn werk bij de jeugdbond, bijvoorbeeld bij de vragenbeantwoording na een lezing of bij het schrijven voor ons blad Daniël.”

Boekenwereld

„De laatste tweeënhalf jaar bij de Erdee Media Groep was ik uitgever van De Banier. Ik werd gevraagd om Wim Kranendonk op te volgen.  En ik heb ervan genoten; de boekenwereld is prachtig. Maar ik voelde wel dat De Banier niet mijn eindstation zou zijn. Net als bij eerdere functies ervaarde ik: dit is de plek waar ik nu moet en mag zijn, maar voor hoelang, dat weet ik niet. Dat geldt overigens nog steeds.

„Had je vier jaar geleden tegen me gezegd dat ik hier nog eens zou werken, dan had ik je uitgelachen” - Evert Barten, directeur JBGG

Toen er in 2021 een vacature voor directeur van JBGG kwam, trok de functie al aan me. Door privéomstandigheden was het toen geen optie. Maar toen de jeugdbond een jaar later opnieuw een nieuwe directeur zocht, kwam de vacature met dubbele kracht op me af en solliciteerde ik. Had je vier jaar geleden tegen me gezegd dat ik hier nog eens zou werken, dan had ik je uitgelachen. Maar het gebeurde toch, en ik ervaar dat het de plek is waar de Heere me wil hebben. Dat is een groot voorrecht en geeft zo veel ontspanning.

Terugkijkend op mijn loopbaan tot nog toe, ben ik vooral verwonderd. Dat de Heere me voor veel misstappen heeft bewaard. Maar het is ook wonderlijk om te zien hoe alle eerdere functies me hebben voorbereid op mijn huidige werk. Bij het RD leerde ik bijvoorbeeld de gevoeligheden in de achterban tot in de finesses kennen, en hoe je daarmee om moet gaan. Ook deed ik er veel ervaring op met leidinggeven: aan redacties, projectgroepen en het team van De Banier. Als uitgever leerde ik ook commercieel denken. Zo heb ik in de loop van de jaren veel mogen leren. De Heere heeft me op mijn huidige werk willen voorbereiden.

In mijn werk kwam en kom ik weleens jongeren tegen die het moeilijk vinden om een studie te kiezen. Mijn advies aan hen is: betrek de Heere erbij – dat moet je trouwens ook doen als je al denkt te weten wat je keuze wordt. Bid Hem om Zijn leiding, lees met verwachting in je Bijbel, ga met verwachting naar de kerk. Niet dat je op een buitengewoon teken hoeft te wachten; de Heere werkt vaak door je een verlangen te geven, door dingen die op je weg komen, door deuren die dichtgaan. Als je niet kunt kiezen, zet de plussen en minnen van de verschillende opties dan op een briefje. Dat advies gaf een ouderling me ooit. Laat het briefje een paar dagen liggen, lees het af en toe, en breng je keuze in gebed. Negen van de tien keer voel je dan welke kant het op moet. Weet je het dan nóg niet? Koop dan gerust wat tijd, neem een tussenjaar. De Heere laat ons in Zijn wijsheid soms wachten. Misschien moet je wel een jaar tot rust komen. Het zou zomaar het rijkste jaar van je leven kunnen zijn.”