De spanning loopt even hoog op. Honderden moslims verzamelen zich bij de Laleli-moskee in Rotterdam. In afwachting van Pegida. Op het laatste moment blaast de anti-islamgroep een demonstratieve barbecue met speklapjes af. „Mietjes.”
Donderdagavond. Een legertje agenten is op de been om de demonstratie van Pegida in goede banen te leiden. De politie houdt een peloton ME’ers achter de hand. Agenten stellen zich in slagorden op. Wapenstok op de heup.
De anti-islamgroep wil –tijdens een ramadantour– speklapjes braden voor moskeeën. Tijdens het avondgebed. Arnhem, Gouda, Utrecht en Den Haag steken een stokje voor de actie. Rotterdam niet. Pegida mag van burgemeester Aboutaleb komen barbecueën voor de moskee in Charlois.
De buurt houdt de adem in. „Dit gaat fout lopen”, verzucht Helma Geus (50) op de hoek van de Gruttostraat. Ze laakt de Pegida-actie. „Pure provocatie”, foetert ze. „Een varken aan het spit braden voor de moskee... waar ben je mee bezig?!” Buurtbewoners hebben water klaarstaan om de bbq te doven.
Stoepkrijt siert de straat. Stil protest. ”Welkom allemaal”. De heg van de moskee hangt vol bloemen van buurtbewoners. „We hebben geen last van ze”, wijst Geus richting Laleli. Of toch wel. „Op vrijdag moet je tien rondjes rijden om een parkeerplek te vinden. Heel vervelend.”
De spanning stijgt. Vele honderden moskeegangers drommen samen voor hun gebedshuis. Ordehandhavers –geel hesje– moeten de rust bewaren. „Sussen”, legt Furkan Senel uit. „Als moslims wijs zijn, negeren ze de provocatie. Maar niet iedereen is wijs.”
De politie creëert drie vakken op straat. Eén voor moslims, één voor antimoslims en één bufferzone. ME-busjes rukken in een zijstraat op. De moslimordetroepen drijven de moskeegangers terug achter de afzetting.
„Asjeblieft. Laat je niet provoceren”, zegt Türan Atmaca, voorzitter van de Turkse UETD. „Wij Turken moeten rustig zijn en iedereen respecteren”, roept hij in het Turks. Zonder ondertiteling. „Nederland is ons vaderland.”
Een moslim ontsteekt in woede. De Turk probeert hem te kalmeren. Tevergeefs. De man gaat door het lint. De twee slaan, trekken en duwen. Een moslim bedenkt zich niets, grijpt de oproerkraaier vast, tilt hem op en sjouwt hem weg. De menige joelt. Applaus.
Gerard de Witte (79), havenarbeider in ruste, komt een kijkje nemen. „Ramptoerist”, verklaart hij op z’n blauwe scootmobiel. „Als het uit de hand loopt, geef ik vol gas.” Topsnelheid van zijn Sterling ligt op 12 km/uur. Problemen met moslims heeft hij niet. „Vriendelijke mensen.”
Pegida arriveert op metrostation Slinge. Twintig man. In een bus begeven ze zich –onder politiebegeleiding– richting moskee. De Laleli-imam maant moslims tot kalmte. „Kom mensen, het is ramadan. Laat je niet provoceren.” Hij legt uit bij aankomst van Pegida uit de Koran te lezen. Dan móét een moslim zich wel gedeisd houden. „Slimme actie”, reageert een Turk.
Onverwacht blaast Pegida de actie af. Om de menigte tegendemonstranten, zegt het stadhuis. Nee, zegt Pegida, omdat de politie onze veiligheid niet kan garanderen. Nee, zegt de politie. Ze hebben de actie zelf afgeblazen.
Het volk juicht. Moslims vieren hun overwinning. Zwaaiend met vlaggen. Turkse vlaggen. „Allahoe akbar.” Aboutaleb krijgt de volle laag. „Aboe, waar ben je? Aboe...” scandeert het volk. „Aboutaleb, hoerenjong. Aboutaleb...”
Charlois haalt opgelucht adem. „Automatische wapens lagen klaar om Pegida op te wachten”, beweert Hamza Sekaki – wellicht niet z’n echte naam. „Kalasjnikovs.” Op het hoofd van de Pegidaleider staat 50.000 euro. Zegt hij.
