Westen moet Egypte onder druk zetten om christenen te beschermen
Terwijl in Zweden het onderzoek naar de aanslag in Stockholm van vrijdag nog in volle gang is, is er alweer een nieuwe terreurdaad. In Egypte kwamen gisteren bij twee aanslagen op koptische kerken vele tientallen mensen om. De kerken waren overvol omdat het gisteren Palmzondag was, een belangrijke feestdag voor de Egyptische christenen.
De kopten zijn een christelijke minderheid in het overwegend islamitische Egypte. Ongeveer 9 tot 10 miljoen Egyptenaren rekenen zich tot deze christelijke kerk. Daarmee zijn de kopten de grootste groep christenen in het Midden-Oosten. Onder vuur liggen ze al heel lang. Fundamentalistische moslims in Egypte verdragen hun aanwezigheid eigenlijk niet. De overheid zegt de kopten te beschermen, maar in de praktijk blijkt daar weinig van. Zo riep de Egyptische leider Sisi gisteren, na de aanslagen, de noodtoestand uit. Maar kenners van de situatie ter plaatse hechten aan dit soort spierballentaal geen enkel belang. De kerken worden na een aanslag eventjes zichtbaar bewaakt, maar na verloop van tijd verdwijnt de bewaking en gaat het leven weer z’n gewone gang.
De kopten zelf hebben een complexe relatie met de regering. Aan de ene kant zijn ze blij met de seculiere machthebbers die het nu voor het zeggen hebben. Onder de islamitische regering van Morsi waren ze slechter af. De huidige leiders in Egypte garanderen officieel godsdienstvrijheid, al is daar in de praktijk heel wat op af te dingen. Want de regering doet feitelijk weinig tot niets om kopten te beschermen. Vandaar ook dat gisteren, na de aanslagen, honderden betogers de straat op gingen om bescherming te eisen. Bijzonder is het te zien dat bij die betogingen ook gematigde moslims het opnemen voor de kopten.
In de Egyptische Sinaïwoestijn hebben terroristen van islamitische snit zo ongeveer vrij spel. De Egyptische overheid krijgt niet echt vat op het immense gebied, waardoor jihadisten de woestijn gebruiken als schuil- en trainingsplaats. Omgekeerd weten jihadisten dat ze het leger en de politie niet gemakkelijk kunnen aanvallen. Daarom kiezen ze niet zelden voor een gemakkelijker, zwakker doelwit: de christenen.
Ondertussen lijken de gruweldaden in Egypte in Europa amper tot politici door te dringen. Er is veroordeling, er is afschuw, maar verder wordt er veel meer gekeken naar de veiligheid in Europa zelf dan naar het lot van de christenen in Egypte. Een politiek commentator zoekt de oorzaak voor die geringe belangstelling in het feit dat voor linkse Europese politici de kopten in Egypte te christelijk zijn. En voor rechtse politici is de situatie van christenen in Egypte te ver weg.
Wat daar ook van waar is: christenen in het Midden-Oosten behoren tot een vaak onderdrukte en niet zelden vervolgde minderheid. Aanslagen waarbij tientallen doden vallen zijn eventjes nieuws, maar massale steunbetuigingen in Europa blijven uit. Na de chaos in Egypte ten tijde van het bewind van Morsi lijken westerse leiders zich verzoend te hebben met de feitelijke dictatuur van Sisi in Egypte. Hoe dat ook zij: het is hoog tijd dat ze juist Sisi onder zware druk zetten nu eindelijk eens iets te doen aan de benarde situatie van koptische christenen in zijn land.
