Natuurlijk was er ook over de vrijlating van Bibas blijdschap in Israël, zoals over elke ontvoerde die levend de Gazastrook verlaat. In de eerste plaats van zijn familie, die afgelopen zaterdag een lang doodgewaande zoon en broer in de armen kon sluiten. Tegelijkertijd onderstreept zijn terugkeer het onzekere lot van degenen die achterbleven. In het bijzonder van zijn vrouw Shiri en twee zoontjes, Ariel (5) en Kfir (2).

De hele natie keek vol spanning toe hoe Hamasterroristen de 35-jarige vader uit kibboets Nir Oz zaterdag aan het Rode Kruis overdroegen. Hoe Israëlische militairen hem opvingen en met zijn familieleden herenigden. Maar de harde realiteit drukte de stemming. Want Yarden kwam alleen terug. Hij is thuis, maar zijn thuis is er niet meer, schreef de familie Bibas in een verklaring.

Zijn ontvoerders toonden Yarden al maanden geleden een video waarin de boodschap klonk dat zijn vrouw en kinderen waren omgekomen. Daarna lieten ze geen moment voorbijgaan om de Israëliër erop te wijzen wat er met zijn gezin was gebeurd. Allemaal onderdeel van de psychologische marteling die hij moest ondergaan. Nog afgezien van afranselingen, eenzame opsluiting in een kooi en uithongering. En de onzekerheid of hij ooit nog uit de Gazastrook zou terugkeren. Vaak spiegelden de terroristen hem voor dat hij spoedig vrij zou komen. Maar dat gebeurde nooit. Zodoende durfde hij ook vorige week nauwelijks te hopen dat het dit keer wel echt waar was.

Na de gruwelijke aanslagen van 7 oktober 2023 liet de terreurbeweging tientallen Israëlische families in ondraaglijke onzekerheid over het lot van hun geliefden. En tot op de dag van vandaag weigert Hamas volledige openheid van zaken te geven over het lot van de gijzelaars die nog vastzitten.

Waar zijn op dit moment de internationale mensenrechtenorganisaties en de Verenigde Naties?

Nu er eindelijk weer gijzelaars worden vrijgelaten, buit de fundamentalistische terreurbeweging de overdracht van de ontvoerden ook nog eens uit voor eigen propagandadoeleinden. Mensen die zestien maanden in doodsangst in tunnels hebben geleefd, moeten als menselijke trofeeën door de straten van Gaza paraderen en worden aan de wereld getoond, belaagd door een woedende menigte. Ze krijgen zelfs een oorkonde mee, alsof ze Hamas nog dankbaar moeten zijn voor de ‘goede zorgen’ tijdens deze ‘bijzondere ervaring’.

Daarmee toont Hamas eens te meer zijn monsterlijke gezicht. En waar zijn op dit moment de internationale mensenrechtenorganisaties en de Verenigde Naties? Die hebben zo te zien alleen maar oog voor de verwoestingen in Gaza en zijn druk met het aanklagen van Israëlische bewindspersonen wegens vermeende genocide.

Intussen zitten een moeder en haar twee kleine kinderen nog altijd vast in datzelfde Gaza. En met hen nog tientallen anderen.