Het is etenstijd en ik heb trek. Alleen al de gedachte aan een heerlijke geitenkaassalade doet me het water in de mond lopen. Vanwege een file duurt het nog zeker twee uur voordat ik thuis kan zijn, dus... tijd voor een restaurantje! Nee, geen McDrive. Maar gewoon ergens naar binnen en zitten.

Bij het binnenstappen, overvalt me een soort drempelvrees. Raar, het voelt ongemakkelijk, zo alleen. Gelukkig is er nog een tafeltje aan het raam. Dan kan ik ondertussen wat naar buiten kijken. Want wat doe je anders, behalve eten?

Eerst maar eens de menukaart bestuderen. Ja, de salade staat erop, dus de bestelling is snel rond. De serveerster neemt het bestek van het plekje tegenover me weg. Het wachten duurt lang. Ik heb de neiging om mijn telefoon te pakken. Of een tijdschrift. Ik doe het toch maar niet. Ik zit wat en kijk en denk wat.

Dat denken zit me nu alleen in de weg. Want ik denk vooral aan wat anderen zouden kunnen denken. En die vinden het vast heel raar dat ik hier alleen zit. Ik kijk eens om me heen om te checken of mijn gedachte klopt.

Een stel naast me zit uitgebreid te praten. Nou, nee. Hij praat vooral. Nogal luid. Zij doet alsof ze luistert. Misschien denkt ze wel aan hoe lekker het zou zijn om alleen te eten. Even verderop zit een ouder stel. Ze kijken verliefd naar elkaar. Geen gedachte over mij, daar ben ik van overtuigd.

Ik begin te ontspannen en te genieten van het kijken. Daar zitten twee vriendinnen die niet kunnen kiezen. Als vriendin 1 eenmaal wat heeft besteld, neemt de tweede hetzelfde. Leuk dat zulke dingen opeens in het oog springen. Net als die houten balken in de nok van het restaurant. Hoe oud zouden ze zijn? Ik bedenk ondertussen dat het super is dat m’n man thuis voor zichzelf en de kinderen kookt.

Daar is de salade. Dat zet me aan het werk, want er zit veel sla in de schaal. Van die blaadjes die allemaal in stukjes gesneden moeten worden, willen ze netjes in mijn mond verdwijnen.

Als het bord wordt opgehaald, vraag ik om de dessertkaart. Eens zien wat de buren hebben genomen. Lekker, dat neem ik ook. Ik geniet. Heerlijk, zo even alleen.