Dinsdag gingen Building Services, dat 1200 medewerkers telt, en Imtech Nederland (Stafdiensten) met 130 medewerkers op de fles. Het concern telt meer dan 120 werkmaatschappijen, verdeeld over tientallen landen, met in totaal meer dan 22.000 medewerkers. In Nederland werkten 4300 mensen bij Imtech. Door de verkoop van de divisies Marine en Traffic & Infra, die de afgelopen dagen plaatsvond, behouden er van hen tot nu toe 1900 hun baan.

De positie van 1070 Nederlandse medewerkers van het onderdeel Imtech Industries is volgens Chris Baggerman, coördinator arbeidsvoorwaardenbeleid bij vakorganisatie RMU, volstrekt onzeker. „Industries is nog niet failliet verklaard, maar als er zich binnen enkele dagen geen koper aandient, vrees ik het ergste.”

Dinsdag was de dag waarop Imtech-medewerkers hun salaris hadden moeten ontvangen, maar volgens Baggerman had niemand iets gekregen. „Het is voor mij duidelijk dat er pas betaald wordt als een onderdeel wordt overgenomen.” Hij laakt de opstelling van Rabobank, een van de vier banken die samen een meerderheid­sbelang in het Imtech-concern hebben. „Rabobank houdt als enige de geldkraan dicht. Daardoor kunnen mensen niet verder met hun werk. Ze kunnen simpelweg geen materialen aanschaffen of tanken.”

Tijdens een informatiebijeenkomst dinsdagavond in Rotterdam hebben de vakorganisaties vooral uitleg en praktische adviezen gegeven.

Medewerkers kwamen met schrijnende persoonlijke verhalen. Baggerman: „Sommigen zijn honderden opgespaarde uren voor vervroegd pensioen in één klap kwijt. Anderen zaten dicht tegen een jubileum aan en zien de bij­behorende gratificatie aan hun neus voorbij gaan.”

FNV-bestuurder Jan Meeder noemde tegenover het ANP het faillissement van Building Services het slechtste scenario voor de 1200 medewerkers. „Iedereen staat op straat en is afhankelijk van een eventuele doorstart.” CNV-bestuurder Loes Bezemer-Videler sprak van een zeer triest moment. „Dit massaontslag komt keihard aan”, zei ze. De 1200 werknemers die hun baan verliezen, betalen volgens de vakbond indirect de rekening voor de fraudezaken in Duitsland en Polen waar Imtech in verzeild was geraakt.

Volgens Meeder heeft Building Services sterk te lijden gehad van de bouwcrisis. Wat een faillissement betekent voor de lopende projecten, is onduidelijk.

De Autoriteit Consument & Markt (ACM) heeft dinsdag onder voorbehoud toestemming gegeven voor de overname van Imtech Traffic & Infra (T&I) door investeerder Egeria. De twee bedrijven hoeven, gelet op de financiële situatie, niet de gebruikelijke vier weken te wachten op het oordeel van de toezichthouder.

Hard gelag voor Westlander

Anton Noordam (56) uit ’s-Gravenzande is ict’er bij Imtech Nederland (Stafdiensten). Hij kreeg dinsdag te horen dat deze werkmaatschappij failliet is verklaard en dat hij ontslag krijgt. Een hard gelag voor de Westlander.

„Ik werk bijna 37 jaar bij Imtech. Ik weet niet wat WW is, ik kom voor het eerst bij het UWV terecht. Ik zal op zoek moeten naar een andere baan. Gezien mijn leeftijd zal dat niet meevallen”, zei hij dinsdagavond na de informatiebijeenkomst van de vakbonden.

Noordam wil eerst een paar weken de tijd nemen om de klap te verwerken. Maar dan gaat hij solli­citeren. „Misschien maak ik nog een kans vanwege de ervaring die ik heb. Dat hoop ik tenminste. Maar anders moet ik misschien terugvallen op elektrotechniek. Dat was destijds mijn basisopleiding.”

Het faillissement kost Noordam zeker geld. „Ik had nog 700 verlof­uren staan. Die ben ik kwijt. En mijn salaris, dat vandaag betaald zou moeten worden, heb ik ook nog niet ontvangen.”

Voorschieten om te tanken

Adrie Vermeulen (54) uit Dordrecht is projectengineer beveiligingsinstallaties, waar onder meer branddetectie onder valt, bij Imtech Building Services. Een gespecialiseerde functie in een segment waar veel bedrijven mee te maken hebben. Vermeulen, die dinsdag hoorde dat zijn onderneming failliet is verklaard, maar nog geen ontslag aangezegd kreeg, gaat ervan uit dat hij op straat komt te staan. Maar hij hoopt dat hij een goede kans maakt om elders weer aan de slag te gaan. „Ik heb hele gerichte opleidingen gevolgd, dat kan een pre zijn. Het is in ieder geval een gewilde markt. Voorlopig denk ik dat ik nog wel even doorwerk. Dat is ons de afgelopen dagen ook steeds gevraagd. Onderhoud moet toch doorgaan. Maar moeilijk is het wel. We krijgen geen materiaal, we kunnen niet tanken. Het management vraagt of we willen voorschieten –ze hebben verzekerd dat we de kosten achteraf kunnen declareren– maar ik weet ook dat sommige collega’s daar het geld niet voor hebben.”