Zoals verwacht werd de dienst, die rechtstreeks werd uitgezonden op televisie, breed verslagen door de landelijke media. Over de invulling ervan, met optredens van onder anderen seculiere artiesten, zou veel te zeggen zijn. Is dit de manier waarop een kerk een missionair statement wil maken richting een postchristelijke natie? En waarom moet dat met mensen van wie sommigen weinig of niets hebben met het christelijk geloof?

Dan hebben we het nog niet eens over het feit dat de viering van tien jaar Protestantse Kerk tegelijk een herdenking is van tien jaar kerkscheuring. Er werd zondag slechts impliciet stilgestaan bij het feit dat tien jaar geleden de Nederlandse Hervormde Kerk scheurde. Tienduizenden hervormden konden niet meegaan in de Protestantse Kerk en verenigden zich in de Hersteld Hervormde Kerk. Enkele duizenden kerkleden van gereformeerde kerken hergroepeerden zich in de Voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland. De pijn in talloze plaatselijke gemeenten is nog steeds voelbaar. De diverse nieuwe kerkgebouwen van de Hersteld Hervormde Kerk zijn in die zin littekens van geslagen wonden.

Redacteuren van deze krant doen, vanuit de overtuiging dat de eerste dag van de week een rustdag is, geen rechtstreeks verslag van evenementen op zondag. Dat is zondag dus niet gebeurd. Wie daarbij iets van de pijn voelt die er nog steeds is in de hervormde achterban van onze krant heeft ook niet veel reden om in een juichstemming te raken over een jubileumviering. Tegelijk was het wel een van de eerste kerkelijke evenementen in het koningschap van koning Willem-Alexander waarbij hij en zijn vrouw acte de présence gaven.

Juist zondag ontmoetten de koning en zijn vrouw ook de preses van de Protestantse Kerk, mevrouw ds. K. van den Broeke. Enkele weken geleden merkte ze tegenover de NRC op dat de koning tot nog toe wel heel weinig uiting had gegeven aan zijn christelijke levensovertuiging. Ook al zijn nogal wat media met die opmerking aan de haal gegaan; ze nam daarmee een dapper standpunt in. Ze verwoordde de pijn die bij veel christenen in de gereformeerde gezindte leeft. Die pijn is er omdat we ervan overtuigd zijn dat het heil van land, volk en vorstenhuis ten diepste alleen gelegen is in het geloof in Christus. Over Hem heeft het koningspaar zondag ook gehoord en gezongen.

Dr. A. J. Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk, heeft in een brief aan het Hervormd Overleg gezegd dat hij graag op een ander moment samen met hersteld hervormden de schuld belijdt over dat wat rond de vorming van de PKN allemaal niet goed is geweest. Naar dat moment zien we uit. Alleen vanuit oprechte verootmoediging kunnen geslagen wonden immers helen. Want een kerkscheuring is niet alleen een wond in het kerkelijk leven. Ze is allermeest een aantasting van de eer van God. In kerkelijke termen: het tegenovergestelde van een missionair statement.