Toen ik jong was, las ik hoe Jezus waarschuwde voor de moeilijke tijden die zouden komen. Hij beloofde ons de juiste woorden te geven wanneer ze ons voor rechtbanken en koningen zouden dagvaarden.

Ik heb mijn jeugd doorgebracht in Oost-Finland, vlak naast de Sovjetgrens. Ik wist dat de Bijbel achter het IJzeren Gordijn een verboden boek was. Christenen die daar leefden, vertelden later hoe belangrijk het was dat Finse christenen Bijbels over de grens smokkelden en Sovjetchristenen op vele manieren steunden.

Ik kon me nooit voorstellen dat zoiets ook tijdens mijn leven in Finland zou kunnen gebeuren. Maar in 2019 zat ik in een kleine verhoorkamer op het politiebureau. Aan tafel zat een politieagent met een paardenstaart. Een Bijbel lag tussen ons in.

Hij vroeg mij naar de betekenis van de verzen uit Romeinen 1 die ik citeerde. Wat bedoelde ik met zonde? Wat was de algemene boodschap van de Romeinenbrief of het eerste hoofdstuk ervan? Was ik bereid om mijn schrijfsels binnen twee weken te verwijderen? Ik antwoordde dat ik achter de Bijbelse leringen bleef staan, ongeacht de gevolgen.

Hooggerechtshof

De situatie voelde onwerkelijk. Het was alsof ik naar mezelf in een film zat te kijken. Hoe kon dit gebeuren in Finland, een modelland als het gaat om een democratie en een rechtsstaat? Zou ik echt mijn op de Bijbel gebaseerde geloof voor een rechter moeten verdedigen? Een paar jaar tevoren gaf ik als de minister van Binnenlandse Zaken nog leiding aan de politie.

Bij de rechtbank werd het godsdienstverhoor voortgezet. De aanklager voerde aan dat de Bijbelse opvattingen over zonde haatzaaiende uitlatingen waren en een criminele belediging van een minderheid.

Als minister ontmoette ik ooit een Chinese minister van Religieuze Zaken die Finland bezocht. Hij verzekerde mij dat de mensen in China vrij waren in hun geloofsovertuigingen, maar dat de daadwerkelijke uiting van hun geloof beperkt moest worden, zodat niemand zou worden beledigd. Het was absurd dat de Finse aanklager met hetzelfde argument kwam.

Mijn rechtszaak heeft inmiddels ruim vijf jaar geduurd. Ik heb pijnlijke momenten beleefd. Het proces omvatte lange politieverhoren en processen bij de districtsrechtbank en het hof van beroep. Nu wacht ik op het proces bij het hooggerechtshof. Ik heb twee keer vrijspraak gekregen. Ik hoop op en bid om een derde (en laatste) keer.

Kans om te getuigen

Tijdens het juridische proces was het echter mijn grootste verrassing dat dit zo veel vreugde en kansen gaf. Ik heb veel meer gewonnen dan verloren. Vanaf het begin had ik het diepe gevoel dat het hele proces in Gods handen lag en een doel had. Ik beschouw deze strijd als mijn roeping. Het is een voorrecht en een eer geweest om de vrijheid van geloof, een fundamenteel recht in een democratische staat, te verdedigen.

Mijn dierbare echtgenoot Niilo is predikant en doctor in de theologie. We hebben vijf kinderen en twaalf kleinkinderen. Ze hebben mij allemaal gesteund en voor mij gebeden.

Opmerkelijk is de manier waarop God dit juridische proces heeft gebruikt. Tijdens deze beproeving heb ik de kracht van het gebed gevoeld. Deze zaak heeft mij prachtige mogelijkheden geboden om mensen te vertellen dat de oplossing voor het probleem van de zonde in de Bijbel staat. Zonder de aanklachten zou ik niet de uitzonderlijke kans hebben gehad om van Jezus te getuigen voor politieagenten, in rechtszalen en voor Finse burgers, via uitzendingen en persconferenties.

Internationale aandacht

Ik ben bemoedigd door de duizenden berichten, vanuit heel de wereld, waarin mensen mij vertelden hoe God hen door deze zaak heeft aangemoedigd om te bidden en op Zijn Woord te vertrouwen. Sommigen van hen zeiden Christus gevonden te hebben, ook mensen met een lhbti-achtergrond.

Een 22-jarige man vertelde me dat hij bijna niets over het christendom wist, totdat hij naar een radio-interview luisterde waarin ik zei: „Als je Jezus wilt leren kennen, kun je bidden; Hij zal in je leven komen.” Hij bad na het programma en Jezus kwam in zijn leven. Hij is nu twee jaar christen. Een jonge vrouw zei dat ze tot de conclusie kwam dat Jezus echt moest zijn, toen ze naar een nieuwsuitzending over de rechtszaak keek.

De internationale aandacht voor deze zaak was verbazingwekkend. Ik heb interviews gegeven, mocht ook in het buitenland over het proces spreken en ontmoette vele lieve mensen. Woorden kunnen niet beschrijven hoe dankbaar ik ben jegens alle broeders en zusters in Christus die mij gedurende deze jaren hebben bemoedigd en gesteund.

Onze God is geweldig in het veranderen van kwaad in goed. Deze beproeving heeft mijn vertrouwen in God dan ook vergroot. God is trouw aan wat Hij in de Bijbel belooft. En Jezus leeft en blijft bij Zijn woord.

De auteur is parlementslid in Finland. Sinds 2019 wordt ze juridisch vervolgd en beschuldigd van haatzaaiende uitlatingen tegen homoseksuelen. Dit artikel is ontleend aan CNE.news.