Commentaar: Transgenders
Vanaf vandaag kan het nog eenvoudiger: je geslacht in je geboorteakte, en dus ook in je paspoort, veranderen. Ben je als man geboren? Je kúnt dat feit ‘uitwissen’ en ”vrouw” laten noteren. Of andersom. Tenminste, als je transgender bent, dat wil zeggen dat je weliswaar biologisch een man bent, maar je 100 procent vrouw voelt. Of andersom.
In de LHTB-beweging juicht men over deze ”stap voorwaarts”. Maar het is een schrede op een pad zó vol voetangels en klemmen dat hij beter niet gezet had kunnen worden.
Let wel, het probleem waarmee transgenders worstelen, is groot. Je zult je maar vrouw voelen, gevangen in een mannenlichaam. Of andersom. De wereld die door God als een paradijs geschapen is, is na de zondeval voor veel mensen een moeilijke plaats geworden, vol kwellingen.
Of een operatieve geslachtsomzetting op dit probleem een geschikt antwoord vormt, valt zeer te betwijfelen. Velen die dit lieten doen, kijken later met gemengde gevoelens op die ingreep terug.
Hoe dit ook zij, zij die hun geslacht door medisch ingrijpen líéten veranderen, hebben al sinds 1985 de mogelijkheid hun geslachtsaanduiding ook in hun identiteitspapieren te laten veranderen. Daar waren tot nu toe wel voorwaarden aan verbonden. Zo moest de rechter vaststellen dat de persoon in kwestie niet meer in staat was kinderen te verwekken of te baren.
Die eis heeft de wetgever nu laten vallen. Transgenders hoeven vanaf heden niet feitelijk van geslacht te zijn veranderd; het is voldoende als zij aangeven zich als biologische man nu eenmaal geheel en al vrouw te vóélen. Of andersom. Ook hoeft de rechter er niet meer aan te pas te komen. Zodra een ambtenaar van de burgerlijke stand –weliswaar op basis van het rapport van een deskundige– vaststelt dat het genoemde gevoelen duurzaam is, kan het geslacht van de persoon in kwestie in geboorteakte en paspoort worden veranderd.
Deze wetswijziging is geen verbetering. Kon ten faveure van de oude wetgeving nog worden aangevoerd dat áls iemand van geslacht was veranderd, het dán verwarrend en inconsistent zou zijn als zijn paspoort het vroegere geslacht bleef vermelden, tegen de nieuwe regelgeving kan met recht worden aangevoerd dat die de sociale verwarring juist vergroot en de consistentie van onze wet- en regelgeving verzwakt.
Of is het niet verwarrend als een zwanger persoon in haar paspoort een man blijkt te zijn? Die situatie zou onder de nieuwe wetgeving voor kunnen gaan komen. De wetgever heeft tot vandaag altijd willen voorkomen dat kinderen geboren worden uit een persoon wiens juridische geslacht tegengesteld is aan zijn of haar biologische geslacht. Weten we eigenlijk wel wat de gevolgen zijn van het loslaten van dit principe, ook voor de desbetreffende kinderen?
Kortom, het was beter geweest als de politiek hier een halt had toegeroepen aan het eindeloze emancipatiestreven van de moderne mens. Niet elk probleem kan door wetgeving worden getackeld. Niet elk lijden kan door menselijk ingrijpen, operatief of administratief, worden opgeheven of zelfs maar verzacht. Er blijven grenzen. Wie die overschrijdt, betaalt een prijs.
