De naam van Nida is bij het grote publiek onbekend, maar zijn invloed doet zich overal gelden waar de Bijbel vertaald en gelezen wordt. Zijn werk zorgde voor een revolutie in de manier waarop de Bijbel vertaald werd.

Gebruikmakend van inzichten uit de taalkunde en sociale wetenschappen ontwikkelde Nida in het midden van de 20e eeuw zijn theorie van de ”dynamische equivalentie” of ”functionele equivalentie”. Volgens Nida moest de Bijbel niet woord voor woord vertaald worden, maar diende de betekenis van de Bijbeltekst te worden overgezet van de ene naar de andere cultuur. De Nederlandse Bijbelvertaling die het meest op de theorie van Nida is gebaseerd, is de Groot Nieuws Bijbel (1983).

Nida werkte vanaf 1943 bij de American Bible Society. In 1946 was hij betrokken bij de oprichting van de Wereldbond van Bijbelgenootschappen, de United Bibles Societies (UBS). Via zijn talloze reizen en zijn publicaties waarin hij zijn inzichten uiteenzette en toepaste, oefende hij als geen ander invloed uit op Bijbelvertalers wereldwijd, maar ook op het gebied van de seculiere vertaaltheorie.

Nida’s ideeën bleken vruchtbaar op het zendingsveld en werden breed omhelsd, maar zijn niet onweersproken gebleven. Volgens critici, met name in Bijbelgetrouwe kring, kent zijn theorie een te groot gewicht toe aan de interpretatie van de vertaler en zorgt ze voor een groot verlies aan betekenis. Volgens recentere inzichten, zoals bijvoorbeeld verwerkt in de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), had Nida ook te weinig oog voor de relatie tussen vorm en inhoud van de Bijbeltekst.