Klassieke principes zoals scheiding tussen kerk en staat en de vrijheid van godsdienst worden volgens Van Bijsterveld door iedereen gedeeld, maar lijken geen houvast meer te bieden voor de toekomst. Zij stelt dat godsdienst naast persoonlijke, ook maatschappelijke en publieke kanten heeft. In plaats van de overheersende nadruk op afzijdigheid van de overheid, zou dan ook meer betrokkenheid op zijn plaats zijn.

De politica en juriste bepleit regelmatig contact tussen religieuze stromingen en de overheid, zowel op nationaal als lokaal niveau. Daarbij hoort volgens haar een minder krampachtige houding voor financiële betrekkingen met genootschappen, bijvoorbeeld voor het in stand houden van gebouwen of voor geestelijke zorg. „Een beroep op scheiding van kerk en staat is vaak een onberedeneerde dooddoener", aldus Van Bijsterveld.