Wat mist de Nederlandse samenleving als de SGP in 2018 niet meer bestaat? Wat ontbreekt er aan het politiek-bestuurlijke bestel in ons land als de SGP tegen die tijd is opgedoekt? Of misschien moeten we de vraag positief formuleren: Wat winnen samenleving en bestuur erbij als de SGP in 2018 nog haar inbreng heeft in het publieke domein?

Gaat het om haar deskundigheid? Om een zakelijke en gedegen inbreng in het politieke debat en in de sociale structuur van de samenleving? Het antwoord moet ontkennend zijn. Er zijn gelukkig ook andere politieke partijen die daartoe in staat en bereid zijn.

Gaat het dan om het opkomen voor de zwakken in de Nederlandse samenleving en wereldwijd? Om de aandacht voor de sociale verbanden en voor ontwikkelingswerk dus bijvoorbeeld? Ook daarin is de SGP niet uniek. Meerdere fracties met een links tintje gedragen zich zelfs soms alsof ze patent op dit thema verkregen hebben.

Ook het opkomen voor gezag, orde, fatsoen en voor waarden en normen is geen exclusief domein van de SGP. Dergelijke zaken zijn al lang niet meer zo uit de tijd als twintig jaar geleden. Weliswaar geeft elke politieke stroming er haar eigen invulling aan, maar men durft in elk geval de termen weer in de mond te nemen en pleitbezorgers ervan worden niet meer weggehoond.

Voor het behoud van het bijzonder onderwijs is het voortbestaan van de SGP al evenmin noodzakelijk. Om dat te waarborgen, zouden SGP’ers strategisch gezien misschien zelfs beter kunnen infiltreren in andere partijen, om van binnenuit de officiële opvattingen van die partijen over de waarde van het christelijk onderwijs in positieve zin om te buigen.

Voeg daarbij dat de SGP al evenmin een vruchtbare bedding vormt waarin getalenteerde en ambitieuze bestuurders allerlei kansen geboden wordt, en het is duidelijk dat de SGP als politieke of bestuurlijke machtsfactor een zeer bescheiden plaats inneemt en in haar huidige vorm in zal blijven nemen. Wie in politiek-bestuurlijk Nederland carrière wil maken, heeft aanzienlijk meer mogelijkheden buiten de SGP om.

Getuigen
’t Is een wat somber verhaal, zo lijkt het. Dat klopt in zekere zin ook wel. Alleen is hiermee niet alles gezegd. Er spelen veel meer aspecten een rol. Die zijn vanuit SGP-perspectief -of breder gesteld: vanuit het oogpunt van christelijke politiek- veel belangrijker. Tegenover de veelheid aan actuele politiek-bestuurlijke thema’s en tegenover carrièreplanning, ”Streberei” en mogelijkheden voor jobhoppen staan andere zaken.

Daarop zal de SGP zich moeten blijven concentreren. Het gaat bijvoorbeeld om de verdediging van het gezin, de hoeksteen van de samenleving, en in samenhang daarmee de positie van de moeder als de spil ervan. Het gaat om een blijvend protest tegen een 24 uurseconomie en tegen het dogma van de zegen van de onafgebroken economische groei. En in z’n algemeenheid gaat het om verzet tegen de politieke waan van de dag, die hijgerig achter elke hype aanholt. Allemaal zaken die rechtstreeks gerelateerd zijn aan Bijbelse waarden.

En soms zal haar niets anders te doen staan dan simpelweg te getuigen. Spreken van Gods geboden, die een zegen zijn voor individu en samenleving. Tonen dat christelijke politiek werkelijk iets anders is dan een tactiek van slappe compromissen. Maar met de moed om vanuit die heldere eigen overtuiging met open vizier het gesprek met de moderne cultuur en het moderne levensgevoel aan te gaan. Ook met respect voor de politieke context waarin zij als politieke partij opereert. Dus waarom zou zij niet ondubbelzinnig erkennen dat zij de democratische rechtsstaat respecteert en accepteert? Dat staat het nastreven van eigen idealen immers niet in de weg.

Refozuil
Om het met een woord van Groen van Prinsterer te zeggen: „In het isolement ligt onze kracht.” Daarmee bedoelde hij niet dat de gereformeerde gezindte zich terug diende te trekken uit de samenleving om haar eigen eenzaamheid te zoeken. Dus niet de refozuil verder uitbouwen en dichtplamuren. Hij bedoelde daarmee dat de kracht van christelijke politiek ligt in het zuiver bewaren van de Bijbelse beginselen en het trouw blijven aan die waarden. Die moeten uiteraard steeds opnieuw worden doorvertaald naar de alledaagse praktijk - met een open oog voor de nood van deze wereld.

Dat is de belangrijkste uitdaging waarvoor de SGP zich in de komende periode gesteld ziet. En daarmee maakt de SGP het verschil, zowel voor haarzelf als voor het openbaar bestuur en de samenleving. Al moeten we ons daarbij geen illusies maken. Als partij met een duidelijke confessionele binding zal de SGP nooit een brede volkspartij worden. Die ambitie hoeft zij ook niet te hebben. Haar omvang zal relatief gering blijven - en dus ook haar macht als politieke partij. Dat betekent echter niet dat zij geen invloed zou kunnen uitoefenen.

De auteur is Statenlid voor de SGP in Utrecht en directeur van de locatie Revius van het Wartburg College te Rotterdam.