„Ik heb geen mens!” geldt vaak voor ouders van Roemeense verwaarloosde kinderen, ziet Martin Trouwborst
„Wilt u gezond worden?” Juf Enikő kijkt de kring rond. Ouders luisteren betrokken of ze staren voor zich uit, net zo onaangedaan als de stoel waarop ze zitten. Vooraan zitten de kinderen, keurig op een rijtje.
Het is vrijdagavond, onze maandelijkse familiebijeenkomst in Julia Home. Juf Enikő leest voor uit de Bijbel en psycholoog Anna geeft praktische handvatten aan familieleden. De meeste ouders van de kinderen die in Julia Home worden opgevangen, zijn vroeger zelf ook verwaarloosd. Wonden die nooit zijn genezen in het voorgeslacht, etteren door in het nageslacht.
Juf Enikő vertelt: „In Johannes 5 lezen we over een man die 38 jaar op bed ligt. Zijn langdurige ziekte hoort bij zijn leven, hij was helemaal gehospitaliseerd. Jezus vraagt of hij gezond wil worden. Zijn antwoord klinkt onverschillig: „Ik heb geen mens.” Herkent u het? Een beter leven willen we allemaal. Toch nestelen veel mensen zich in het ‘veilige’ patroon van armoede en andere problemen. Als een oncomfortabel comfort, dat moeilijk is te doorbreken.”
De meeste ouders van de kinderen die in Julia Home worden opgevangen, zijn vroeger zelf ook verwaarloosd
Loodzware schooltas
Er valt een stilte. Lidia zit lief op m’n schoot te luisteren, met haar duimpje in d’r mond. Ik luister braaf mee. Naast ons zit Márk, leergierig en pienter. Even verderop Gergő, wat afwezig, onderuitgezakt. Hij geeuwt als een nijlpaard. Het kost me moeite om niet in de lach te schieten. Even de andere kant opkijken maar. Gelukkig heeft Lidia niks in de gaten. Anders was het circus compleet…
Na een korte pauze met mierzoete koekjes en chocolade stelt Anna wat vragen aan de ouders: „Waarom komt mijn kind ’s ochtends zo moeilijk uit bed? Waarom loopt het zo vaak met loodzware schooltassen te zeulen? Wat kan ik doen om dit te verbeteren? Veel problemen zijn heel eenvoudig op te lossen door er voor je kinderen te zijn. Toon uw interesse!”
Waar eindigt het stakker zijn en waar begint het rakker zijn?
Stakker of rakker
Hulpverleners vragen zich regelmatig af waar de grens ligt tussen onvermogen en verantwoordelijkheid. Maakt armoede dom of zorgt domheid voor armoede? Waar eindigt het stakker zijn en waar begint het rakker zijn?
Achter veel problematiek schuilt de klacht van de man in Bethesda: Ik heb geen mens! Hulpverlening heeft dus alles te maken met contact en vertrouwen. En met de komst van de Heiland, die onwillige zondaren opzoekt en van een verlammende eenzaamheid brengt in Gods nabijheid, om vrij voor Hem te wandelen.
Martin Trouwborst (1983) is als vrijwilliger verbonden aan Julia Home in de Roemeense stad Oradea, waar hij werkt met kinderen uit kwetsbare gezinnen.
