”Al die eigen keuzes, hoe laat je je kind los?” is de titel van deze aflevering. Het is niet alleen de verzuchting van een moeder, maar tegelijkertijd de casus die ze inbrengt en die door medeouders en opvoeddeskundigen tegen het licht wordt gehouden. Ze vult het meteen ook concreet in. „Je wilt zo graag dat je kinderen naar Gods wet handelen. Je wilt zo graag dat je kinderen rein blijven.”

Pas op dat je vasthouden en loslaten niet als twee tegenstrijdigheden ziet, waarschuwt Nico van der Voet. Loslaten is evengoed vasthouden, maar op een andere manier. Loslaten hoort bij het opgroeien en kinderen hebben die ruimte ook nodig om volwassen te worden, betoogt de bijna gepensioneerde theoloog en docent ethiek aan de Christelijke Hogeschool Ede. Krijgt een jongere die ruimte niet, dan zal hij zich aanpassen, dingen stiekem doen of ruimte gaan bevechten. Hij komt bijvoorbeeld expres met een ongelovig meisje thuis. Zo leer je een kind niet op een evenwichtige manier volwassen worden.

Van der Voet kan de angst van ouders wel begrijpen, juist omdat ze de opvoeding zien in eeuwigheidsperspectief. Weet dat God doorgaat van geslacht tot geslacht, zet hij daar tegenover. Wij moeten loslaten, maar God houdt op Zijn manier vast. Loslaten is niet tegenstrijdig aan de doopbelofte. Bij het opgroeien wordt een kind meer en meer zelf verantwoordelijk voor zijn daden.

Vertrouwen win je niet door dwang te gebruiken, laat Van der Voet zien aan de hand van een voorbeeld uit zijn eigen leven als vader. Toen hij zijn zoon ’s avonds laat in bed betrapte met zijn smartphone, koos hij ervoor zijn afkeuring uit te spreken en de telefoon af te pakken en op het bureau te leggen. Later hoorde hij van een van de andere kinderen dat de jongen er toch niet vanaf kon blijven, maar terugkijkend zou hij dezelfde keuze maken. „Ik wilde dat hij vanuit vertrouwen zijn gedrag zou veranderen.”

In het besef dat de gelijkenis met een heel ander doel in de Bijbel staat, wil Van der Voet toch de vinger leggen bij de wijze waarop de vader in Lukas 15 met zijn verloren zoon omgaat. De vader laat hem gaan, maar blijft verbinding zoeken.

Zeker in de puberteit kan het zorgen en wrijving geven als kinderen onverstandige en ongewenste keuzes maken. Blijf dicht bij de Heere, blijf dicht bij jezelf en „choose your battles”, geven de drie opvoeders uit het ouderpanel mee. Stel enkele regels die er echt toe doen en laat de rest rusten. Het is waardevol om vanuit de praktijk te horen hoe dit drietal de opvoeding vormgeeft, ook als kinderen een rugzakje hebben.

Luisterend naar de podcast krijg je continu denkduwtjes en handvatten aangereikt en voel je je als opvoeder gesterkt. Van tijd tot tijd bekruipt me wel het gevoel dat bij dit thema theorie en praktijk ver uit elkaar liggen. Het zou zomaar kunnen dat je alweer diezelfde avond ondanks al die handvatten met de handen in het haar zit.

Van der Voet kiest er bewust voor de wisselwerking tussen vasthouden en loslaten geen strijd, maar een spel te noemen. Zijn bedoeling is duidelijk, hij wil de kramp eruit halen. Maar daar sta je dan, oog in oog met een onwillige puber, of ongerust wachtend tot hij eindelijk thuiskomt. Hoe geef je ruimte aan een kind dat iedere keer in zijn denken en daden toont dat hij daar (nog) niet mee om kan gaan. Waak ervoor het gevecht aan te gaan en je kind kwijt te raken, waarschuwt Van der Voet, die ook ruime ervaring heeft in het studentenpastoraat. Ga liever het gesprek aan en houd contact. En vergeet de kracht en de heilzame werking van voorbede niet.

”Al die eigen keuzes, hoe laat je je kind los?” is de zesde aflevering in het zesde seizoen van de opvoedpodcast ”Bij ons thuis”. Hij wordt gepresenteerd door Henrieke Hoogendijk en staat sinds dinsdag online. De komende weken verschijnen nog vier afleveringen.