Manu Keirse geeft handvatten bij rouw maar het Woord biedt troost
Als orthopedagogen van Driestar educatief maken wij, als het gaat om de omgang met rouw en verlies, gebruik van de inzichten van Manu Keirse, maar we kunnen en willen niet om onze christelijke identiteit heen.
Een uitspraak van (kinder)neuroloog Frank Visscher in het artikel Getroost door de Dordtse vaderen (RD 30-1) over Driestar educatief en de Vlaamse rouwprofessor Manu Keirse verbaasde ons. Er wordt gesteld dat het verwonderlijk is dat Manu Keirse door christelijke organisaties, zoals Driestar educatief, op het schild wordt geheven als het gaat om de omgang met rouw en verlies. Manu Keirse benoemt namelijk de religieuze dimensie niet.
Als orthopedagogen van Driestar educatief maken wij gebruik van de inzichten van Manu Keirse, maar we kunnen en willen niet om onze christelijke identiteit heen. Dat is de grond van ons bestaan. Vandaar ook dat wij ons niet kunnen vinden in genoemde uitspraak van Visscher.
Rouwtaken
Als orthopedagogen komen wij heel regelmatig met het thema ”rouw” in aanraking. Zoals bij die leerling van wie een zusje zo heel onverwachts overleed. Bij die leerling die ziek werd en voor wie er geen nieuw schooljaar kwam. En bij die jongen die net te horen had gekregen dat zijn moeder overleden was; samen met zijn leerkracht wachtten we tot hij opgehaald werd.
Als orthopedagogen komen wij heel regelmatig met het thema ”rouw” in aanraking
In al deze situaties geven onder andere de rouwtaken van Manu Keirse een handvat. Het geeft het inzicht dat rouwen hard werken is en dat de fases van rouw zich afwisselend voordoen. Het ene moment voel je het, zie je de realiteit onder ogen, maar op een ander moment leer je omgaan met een nieuwe situatie en daarin je weg te vinden. Dat proces verloopt bij niemand hetzelfde. Als we in ons werk te maken hebben met het thema rouw en verdriet geeft de theorie van Manu Keirse een theoretisch kader.
Hoop, rust en troost
Echter, onze christelijke levensbeschouwing is hierin wel leidend en daarom zijn we ook kritisch. Ons uitgangspunt is dat de levende God weet van rouw en verdriet en je daarom bij Hem terechtkunt, ook al zit je vol met vragen en emoties. Dat is wat ter sprake komt in de praktijk van onze leerlingenzorg. Onze christelijke identiteit is de basis, de bron, en die lijn wordt altijd gelegd. Vaak reiken leerlingen het zelf al aan.
De levende God weet van rouw en verdriet en daarom kun je bij Hem terecht
Het uitgangspunt ligt in het troostende Woord van God zelf en dat overstijgt de theorie van Manu Keirse. We kunnen het ons niet voorstellen dat je juist in momenten van verdriet zou laten liggen wat daadwerkelijk hoop, rust en troost geeft.
Lydia Visser MSc is orthopedagoog-generalist, dr. Petronelle Baarda is psycholoog bij Driestar educatief en postdoc-onderzoeker aan de Theologische Universiteit Apeldoorn.
