Wat heeft bittergarnituur met gedragen psalmzang te maken?
Wat heeft bittergarnituur van doen met gedragen psalmzang? Wat hebben een portie saté en populair klassieke orgelklanken met elkaar te maken? Wat is het verband tussen kaarslicht en de muziek van Bach?
Die vragen dringen zich op als je de voorbije weken de concertagenda’s wat langs keek. Sowieso was het weer ouderwets druk – de sporen van corona zijn weer helemaal uitgewist. Als je jezelf als koor of musicus een beetje serieus neemt, moet je je immers laten horen in de weken voor Kerst. Wie dan niet optreedt, doet niet mee, lijkt het.
Maar dan is het natuurlijk dingen naar de tijd en aandacht van de potentiële bezoeker. Er is zo veel concurrentie. En dus zoek je naar zaken die jouw concert eruit laten springen. Bijvoorbeeld door advent, Kerst en de jaarwisseling naar voren te halen. Dan geef je een concert op 16 november in Lemelerveld vast de titel ”Martin Mans samen met jong talent het jaar uit!” mee. Of een avond anderhalve week voor de eerste adventszondag noem je alvast een adventsconcert. En voor een samenzangevent op de vrijdag vóór advent adverteer je met de leus ”Kerst in Elspeet”. Ook nadat alle feestdrukte voorbij is, maak je nog even gebruik van de sfeer. Nieuwjaarswensen uitspreken doet de gemiddelde Nederlander eigenlijk een week na 1 januari niet meer, maar een concert op zaterdag 25 januari noem je nog gewoon ”nieuwjaarsconcert”.
Anderen zoeken het in de toevoegsels. In de aankondiging bijvoorbeeld. ”Gezellige kerstsamenzang”, heet het dan. Terwijl niemand van tevoren weet of het gezellig zal worden. Of ”Traditioneel kerstconcert”. Alsof iets wat voor de derde keer wordt georganiseerd direct het predicaat ”traditioneel” mag krijgen. Of deze: ”Unieke presentatie van beeld en geluid”, voor een middag met Rien Mouw in Kesteren zoals die jarenlang in Nunspeet plaatsvond, zij het nu met een nieuwe organist.
Anderen kiezen voor toevoegsels in aankleding en aanbod. Een portie saté bijvoorbeeld, bij een orgelconcert in Rotterdam met een populair klassiek programma. Of kaarslicht, vorige week bij een concert in Mijnsheerenland met muziek van Bach. En wie twee weken geleden in Gorkum psalmen met bovenstem wilde zingen, kon in de RD-rubriek Varia niet zien waar hij moest zijn, maar zich wél vast verlekkeren: ”Bittergarnituur na afloop”.
Wat zouden al die extra’s in aankondiging en aankleding opleveren? Voor mezelf geldt: als ik naar een concert ga, is dat om de muziek, de locatie en de (verwachte) kwaliteit van de musici. In het vooruitzicht gestelde saté, kaarslicht of bittergarnituur heb ik daarbij niet nodig.
