Cd-recensie: Violist Theo Olof overtuigt in bekend repertoire niet
Oudere liefhebbers van klassieke muziek herinneren zich ongetwijfeld violist Theo Olof (1924-2012). Geboren in Bonn uit Joodse ouders, vluchtte hij in 1933 met zijn moeder naar Nederland, waar zijn talent zich al jong ontwikkelde.

Olof was concertmeester van het Residentie Orkest en het Concertgebouworkest. Deze posities deelde hij lange tijd met Herman Krebbers, zodat beiden tevens een solocarrière konden opbouwen.
Deze dubbel-cd bevat overwegend liveregistraties van concerten die Olof gaf in de periode 1979-1991. In 2013 verscheen al een aantal historische radio-opnamen, met 20e-eeuwse, veelal Nederlandse muziek. In dit zelden gespeelde repertoire toonde Olof zich een meester. Op deze nieuwe cd gaat het om Beethoven, Brahms en Bruch en op dat terrein is er stevige concurrentie. In de studio-opname van Beethovens vioolconcert en de liveopname van Brahms’ Tweede vioolsonate overtuigt Olofs spel zonder meer. De liveopnamen van Bruchs vioolconcert en vioolsonates van Grieg en Fauré zijn echter van later datum. Deze laten horen dat de al oudere Olof soms moeite heeft met virtuoze dubbelgrepen in snelle passages.
Voor luisteraars die herinneringen koesteren aan deze charismatische musicus, is aanschaf van dit sympathieke eerbetoon het overwegen zeker waard. Voor de jongere generatie is de uitgave minder interessant. Er zijn in dit bekende repertoire inmiddels betere opnamen op de markt, ook in geluidstechnisch opzicht.
Theo Olof 1924-2012; Document (DOC 202401); € 29,95; bestellen: www.documuziekproductie.nl