Draagmoederschap staat lijnrecht tegenover adoptie
Bij adoptie staat het kind voorop, bij draagmoederschap de ouderwens. Daarom doet de regering er goed aan de adoptiestop weer ongedaan te maken.
De kop „Zorgt adoptiestop voor een toename van draagmoederschap?” boven een interview met Ian Sumner, hoogleraar familierecht en internationaal privaatrecht, over de mogelijkheden voor kinderloze echtparen (RD 12-3) is wat mij betreft een dieptrieste vraag. Adoptie is immers een kinderbeschermingsmaatregel waarbij een kind wordt gered, soms letterlijk van de dood. Adoptie betekent niet een kind zoeken voor ouders, maar ouders zoeken voor een kind in zeer kwetsbare omstandigheden. Mijn gevoel is dat veel mensen denken dat adoptie een ”oplossing” ofwel een ”plan B” is voor kinderloze echtparen. Heel stellig dit is niet zo! Bij draagmoederschap lijken, gelet op het artikel, juist wel het belang en de wens van de ‘ouder(s)’ voorop te staan.
Dat er in het verleden misstanden zijn geweest rond het adopteren van kinderen wil ik zeker niet ontkennen of wegwuiven. En het leed dat dit met zich meebrengt, kan heel schrijnend zijn. Echter, het draagmoederschap is in mijn visie juist het in een nieuw jasje laten doorgaan van de problematiek die bij adoptie in het verleden in sommige gevallen speelde. Dit terwijl aan de huidige adoptieprocedures zeer zorgvuldig vorm wordt gegeven. Zodat het voor kwetsbare kinderen echt een kinderbeschermingsmaatregel is. Daarom pleit ik voor het voortzetten van de huidige adoptiepraktijk.
Zorgvuldig proces
Adoptie omvat de mogelijkheid dat kinderen die leven in omstandigheden die niet wenselijk zijn een veilig thuis kunnen krijgen. Aspirant-adoptieouders worden uitgebreid onderzocht op alle mogelijke punten. Dit is een uiterst zorgvuldig proces. Genoemd interview met prof. Sumner wekt de indruk dat zo’n proces bij draagmoederschap (bijna) helemaal ontbreekt.
Adoptie betekent niet een kind zoeken voor ouders maar ouders zoeken voor een kind
Bij adoptie is het uitgangspunt dat er voor kinderen die geboren zijn onder soms levensbedreigende omstandigheden gezocht wordt naar een veilige thuissituatie. Na internationaal wetenschappelijk onderzoek is vastgesteld dat kinderen beter in een thuissituatie op kunnen groeien dan in een kindertehuis. En ja, dit betekent niet dat er geen moeilijke aspecten spelen, zoals een hechtingsprobleem of het feit dat adoptie de loyaliteitsband tussen het kind en zijn biologische ouder(s) verbreekt. (Bron: Interlandelijke adoptie is wel goede optie voor kind - Universiteit Leiden.)
Bij het draagmoederschap zijn de wetenschappelijk aangetoonde problemen die adoptie met zich mee kunnen brengen zeker niet opgelost. Bovendien staat het draagmoederschap naar mijn mening diametraal tegenover adoptie, in die zin dat bij het laatste niet het kind, maar de ouder centraal staat: er wordt een kind verwekt voor een wensouder.
Geen recht
Het interview stond in de krant van biddag. In een preek kwam naar ons toe dat niet elk gebed wordt verhoord. Vaak wordt gezegd dat onze schouders zijn gemeten, zodat de Heere weet wat we aankunnen. Kinderloosheid kan heel sterk ervaren worden als een enorm kruis. Echter, elk kruis is bedoeld om ons door de knieën te laten gaan voor de Heere. Zodat het ons dichter bij Hem brengt. Dat is geen automatisme maar een wonder van de Andere Kant. Het is een wonder dat de Heere kruisen wil geven, al kunnen we die vaak niet als zodanig bezien.
Kinderen krijgen staat uiteindelijk in die lijn dat Gods Woord zal worden doorgegeven van geslacht tot geslacht
We weten allemaal dat het krijgen van kinderen geen recht is maar een gave van de Heere. Als de Heere in Zijn voorzienigheid (adoptie)kinderen op ons pad brengt, dan wil de Heere ook dát geven om ons dichter bij Hem te brengen. Ondanks de weerbarstige levenspraktijk die (adoptie)kinderen met zich mee kunnen brengen. Laten we dat eerlijk benoemen. Kinderen krijgen staat uiteindelijk in die lijn dat Gods Woord zal worden doorgegeven van geslacht tot geslacht, bij Jood en heiden (Psalm 87).
Aanvechting
Adoptie ‘inruilen’ voor draagmoederschap is dus geen Bijbelse weg. Daarmee is zeker niet alles gezegd. Ook het krijgen van (adoptie)kinderen kan alleen maar gebeuren in de weg van het gebed, in volledige afhankelijkheid van God. Wat kan dit trouwens ook een aanvechting zijn. Ons gebed tot de Hoorder van de gebeden hoort te zijn dat we het eens mogen worden met Gods weg, met of zonder kinderen, en dat Hij ons dit wil leren om Jezus’ wil.
De auteur is (aspirant-)adoptieouder.
