In Urk opent tot en met zondag 26 januari elke avond om half acht een kerk de deuren voor een samenkomst in het kader van de Week van gebed. Het thema van de internationale week is ontleend aan de geloofsbelijdenis van Nicea, die 1700 jaar geleden ontstond, en woorden van Martha in Johannes 11:27: „Ja, ik geloof.”

De oecumenische kloostergemeenschap van Bose in Noord-Italië stelde bezinningsmateriaal voor deze week samen. In Nederland zorgden MissieNederland, de Raad van Kerken en Samen Kerk in Nederland (SKIN), de koepel van migrantenkerken, voor de vertaling en uitgave van onder meer boekjes voor volwassenen en kinderen, die acht dagen lang inzoomen op een deelthema.

In Urk werken diverse kerken samen tijdens de gebedsweek, vertelt Jelle Kaptijn, lid van de gereformeerde kerk in het dorp en werkzaam bij de zendingsorganisatie GlobalRize. „In 2007 werd in onze kerk een gebedswerkgroep opgezet, die bijvoorbeeld een bidstond voor jongeren organiseerde. Al snel gingen we ook meedoen aan de Week van gebed. In het begin deden we dat samen met twee andere kerken. Later groeide dit uit tot zes en inmiddels negen kerken en gemeenten. Dat is een mooie ontwikkeling.”

Deelnemers zijn diverse gemeenten binnen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), een Nederlandse gereformeerde kerk (Ngk) en de christelijke gereformeerde kerk (cgk) Ichthus, maar ook Volle Evangelie Gemeente de Morgenster, het Leger des Heils, de Vergadering van Gelovigen en de reformatorische baptisten.

Kaptijn: „Natuurlijk zijn er nog veel meer kerken op Urk, maar sommige willen niet meedoen, bijvoorbeeld omdat het onder meer een initiatief van de Raad van Kerken is, waar wat bezwaren tegen leven. Ik kijk daar zelf vrij pragmatisch naar. We geven plaatselijk invulling aan deze week, waarbij het vooral gaat om de eenheid in ons dorp.”

De kerk waar de bijeenkomst plaatsvindt, vult het programma in, zegt Kaptijn. „Er is meestal een korte opening aan de hand van het dagthema uit het boekje van de Week van gebed, waarna we een lied zingen. Daarna gaan mensen in kleine groepjes bidden. Er staan gebedspunten in het boekje, die we zelf kunnen aanvullen. Om vijf voor acht gaat de muziek spelen en sluiten we gezamenlijk af met het Onze Vader.”

Jongeren

Verspreid over het land zijn er bijna 150 lokale initiatieven tijdens de Week van gebed geregistreerd, zegt Ramona van den Hoed, projectleider bij MissieNederland. „Vorig jaar waren dat er 138. Het werkelijke aantal was groter, omdat niet alles bij ons wordt gemeld.”

De stijging van het aantal geregistreerde initiatieven kan Van den Hoed niet goed verklaren. „Mijn hoop en verlangen is dat christenen zich er meer bewust van worden dat het belangrijk is om te bidden voor eenheid en ervaren dat er door gezamenlijk gebed ook meer eenheid ontstaat.”

De betrokken organisaties proberen ook jongeren bij de Week van gebed te betrekken. „We werken samen met het platform Strong Life, dat de hele week via zijn social media het gebed bij jongeren onder de aandacht brengt. In sommige plaatsen wordt een speciale avond voor jongeren gehouden, zoals een ”prayer night” in Harderwijk.”

De diversiteit van de deelnemende kerken, zowel protestants als rooms-katholiek, is op veel plaatsen groot. Dat staat het gezamenlijke gebed niet in de weg, ervaart Van den Hoed. „Veel mensen vinden het juist mooi om samen te bidden, voor elkaar en de wereld om ons heen. De verschillen zitten met name in de vorm van het gebed. Tijdens deze week kun je op een laagdrempelige manier met verschillende vormen kennismaken. De ene kerk organiseert bijvoorbeeld, passend bij haar traditie, een vesper. Een volgende avond kan de invulling weer anders zijn.”

Molukse kerk

In Capelle aan den IJssel doen meer dan tien kerken mee aan de week, waaronder een rooms-katholieke parochie, verscheidene PKN-gemeenten, een cgk, een Ngk, een pinkstergemeente, de nieuw-apostolische kerk en Mozaïek010. Meestal bereiden twee kerken gezamenlijk een bijeenkomst van een halfuur voor, vertelt Bertha Cluistra, sinds zes jaar „kartrekker” van de lokale gebedsweek. „Soms wordt een aantal mensen gevraagd voorbede te doen. Een andere keer bidden de aanwezigen in kleine groepjes of doet een voorganger de voorbede.”

De avonden in Capelle aan den IJssel trokken de afgelopen jaren dertig tot zestig bezoekers, zegt Cluistra. Behalve deze dagelijkse korte samenkomsten wordt er tijdens de weeksluiting in verzorgingshuis De Vijverhof stilgestaan bij de Week van gebed. Ook is er een kinderevent in de Ontmoetingskerk, op zondagavond een oecumenische viering met voorgangers uit verschillende kerken in de Schenkelkerk en op de laatste avond „een slotviering in samenwerking met jongeren” in de Dorpskerk.

De variatie in bijeenkomsten spreekt Cluistra, zelf lid van de hervormde Dorpskerk, aan. Ze vindt het mooi dat ook de Molukse kerk al heel wat jaren betrokken is. „Zo hadden we een keer een bijeenkomst in zowel het Maleis als het Nederlands, beide met vertaling. De Molukse kerk heeft ook een eigen muziekgroep met veel fluitinstrumenten, die vaak meewerkt.”

Theologische en liturgische verschillen tussen de kerken vormen geen belemmering om samen te werken tijdens de Week van gebed, vindt Cluistra. „Ik proef bij de deelnemers juist een verlangen om samen God te zoeken en Hem te aanbidden, en ook verwondering dat we dit samen kúnnen doen.”