De vertrouwensstemming –waar de bondskanselier zelf om had verzocht– volgde op het uiteenvallen, vorige maand, van de coalitie bestaande uit Scholz’ sociaaldemocratische SPD, de Groenen en de liberale FDP. De bondskanselier ontsloeg toen FDP’er Christian Lindner als minister van Financiën na onenigheid over de begroting. Lindners partij stapte vervolgens uit de regering, die daarmee haar meerderheid in het parlement verloor.

Van de parlementariërs stemden er 394 tegen Scholz’ regering en 207 voor. Daarnaast onthielden 116 politici zich van stemming.

Duitse media melden dat Scholz onmiddellijk na de stemming van maandag naar bondspresident Frank-Walter Steinmeier reed om hem te vragen de Bondsdag te ontbinden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. De stembusgang moet binnen zestig dagen worden gehouden, zodra Steinmeier formeel akkoord gaat. Scholz heeft 23 feburari al voorgesteld en het staatshoofd lijkt daarmee te zullen instemmen.

Sabotage

Scholz heeft aangegeven door te willen als bondskanselier. Maar de kans dat hij daarin slaagt, is klein. Volgens een recente opiniepeiling is hij een van de minst populaire kanseliers in de Duitse geschiedenis. Bovendien ligt de SPD in de peilingen ver achter op het christendemocratische blok CDU/CSU. Ook de radicaal-rechtse Alternative für Deutschland (AfD) onder leiding van Alice Weidel blijft de SPD voor.

Desondanks zet Scholz alles op alles om de kiezer voor zich te winnen. Zo ging hij in zijn dertig minuten durende toespraak voorafgaande aan de stemming, slechts kort in op de vertrouwenskwestie. Het merendeel van de tijd gebruikte hij om zijn verkiezingsprogramma toe te lichten, waarmee hij kiezers wil overtuigen om op de SPD te stemmen.

De bondskanselier beloofde bijvoorbeeld enorme uitgaven op het gebied van veiligheid, de economie en sociale zekerheid en haalde daarbij hard uit naar de FDP. Hij zei dat „wekenlange sabotage” door de liberalen had geleid tot het einde van de coalitie en schade aan „de reputatie van de democratie”.

CDU-leider en kanselierskandidaat Friedrich Merz noemde Scholz vervolgens „een blamage” voor Duitsland en beschuldigde hem ervan het land achter te laten in een van de grootste economische crises van de naoorlogse periode. „U had uw kans, maar u hebt die niet benut. U, meneer Scholz, verdient geen vertrouwen.” De toon voor een felle verkiezingsstrijd lijkt gezet.