Wim van Egdom schrijft over het dagelijks leven. En meer. Soms met een knipoog.

Dat krijg je er nu van, zei iemand tegen me, de afgelopen week. Hij doelde op de discussie of de overheid nu wel of niet mee moet kijken op Koranscholen én zondagsscholen. Ik heb maar niet veel gezegd, maar kon de analyse van spreker tot op zekere hoogte wel meemaken. Orthodoxe christenen denken nogal eens dat ze bij rechtse politici moeten zijn om vormen van moslimfundamentalisme te bestrijden. In eerste instantie lijkt dat terecht. De verbaliteit tegen extremen van de islam is in de rechterhoek van het politieke spectrum heel wat duidelijker dan in de linkerhoek.

Maar pas op. Kritiek op een religie, hoe terecht die ook is, blijft uiteindelijk nooit beperkt tot die ene religie. Dat heeft de geschiedenis meer dan eens duidelijk gemaakt. Dat is ook niet zo verwonderlijk, omdat iedere religie denkbeelden heeft die seculier denkende mensen uitsluiting noemen.

Zo liet de leider van de VVD-fractie in de Tweede Kamer, Yeşilgöz, verleden week nog eens goed zien hoe ze inmiddels in de top van de VVD over godsdienst denken. Er moet niet alleen streng toezicht zijn op allerlei vormen van indoctrinatie door religies, maar die religies mogen ook geen rol hebben in het publieke bestel. Oftewel: religie hoort achter de voordeur.

Weet wat je doet als je bij bestrijding extremisme een religieuze insteek kiest

Terecht luidden de christelijke partijen én DENK de noodklok. En gelukkig is er ook in liberale en niet-religieuze hoek kritiek te horen op de opmerkingen van Yeşilgöz. Maar is die kritiek sterk genoeg?

Ja, toezicht op Koranscholen is nodig. Maar weet wat je doet als je bij de strijd tegen extremisme een religieuze insteek kiest. Want mensen die strijden tegen de islam, zullen niet bij die religie stoppen. Als er toezicht op zondagsscholen en catechisatielokalen in orthodox-christelijk Nederland voor nodig is om door hen ongewenste denkbeelden uit te roeien, dan moet dat maar, zo wordt gesteld.

De les die uit dit alles getrokken kan worden, is dat conservatief iets heel anders is dan confessioneel. Het zijn twee begrippen die in reformatorisch Nederland nogal eens door elkaar worden gehaald. Of, erger: als synoniemen worden beschouwd. Waar die naïviteit toe kan leiden, zien we nu in Den Haag.