De hoofdlijn van Gods spreken is glashelder. Hij roept uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht, uit de dood tot het leven. Hij gebuikt alles in je leven, zodat je sprekend gaat lijken op Zijn Zoon Jezus Christus. Gods spreken is erop gericht dat Hij verheerlijkt wordt in je bestaan. Dan stopt de verering van het eigen ik eindelijk en word je vrij van mensen, om in vrijheid Hem welbehaaglijk te zijn en dienstbaar te zijn aan Zijn Evangelie en Zijn gemeente.

Getuigenis

Wie iets van mijn leven kent, zou niet verwachten dat God daarin zou spreken. Als kind ben ik opgegroeid in een heel moeilijke situatie. Wel heel veel godsdienst, zware godsdienst, waarin vooral de woorden en meningen van mensen, godsdienstige mensen, doorslaggevend waren. De Bijbel werd wel gelezen maar wat het Evangelie is, werd niet helder. Vaak werden aan losse Bijbelteksten verregaande conclusies verbonden.

Mij viel op dat bij veel mensen de godsdienst een los onderdeel van hun leven was. Weinigen hadden een blijmoedige wandel met God. Enkelingen straalden het wel uit. Ze hadden een zacht hart en heel hun leven getuigde van de liefde tot de Heere.

Er was een ouderling die zondagsschoolonderwijs moest geven aan een groep van tussen de honderd en tweehonderd jongeren. Dat ging natuurlijk helemaal niet. Maar wat deed hij? Hij vertelde wie zijn Redder en Verlosser was. Dat getuigenis raakte ons als jongeren heel diep. Maar van de inhoud van het christelijk geloof en de betekenis van het kruis van Christus begreep ik niets.

Als jongere had ik er al snel genoeg van. Ik dacht mijn weg zonder God te kunnen gaan. De Heere trok mij echter naar Zich toe, hoewel ik Hem niet verstond. Ik bleef hangen in mijn aardse verlangens en de Bijbel bleef dicht.

Wat was me veel angst en verdriet bespaard gebleven als ik eenvoudig het Woord van God had geloofd en eruit geleefd had. Maar dat was te ”simpel” en daarom deed ik het niet. Voor mij was God onbetrouwbaar, net als mijn omgeving. Ik ging wel naar de kerk, maar door de week leefde ik pas echt. Ik begon steeds meer te drinken en uit het leven te halen wat erin zat.

Opwekking

Toen greep Gods in. Hij kwam in mijn leven als een fluistering van een zachte stilte die alles anders maakte. Ik kreeg een intens verlangen om Hem te leren kennen maar ik had geen idee hoe.

Ik werd door een van mijn broers meegenomen naar een jongerenavond. Daar hoorde ik het Evangelie! Daar ging het over Jezus Christus en Zijn offer en we werden gedwongen om tot Hem te gaan. Dat was het moment dat ik me met huid en haar overgaf aan de God van het kruis.

Als er een plaats in deze wereld is waar God als met bazuinklanken tot mij gesproken heeft, is het wel in de Laankerk van Rotterdam. Jezus verscheen mij in het gewaad van Zijn Woord. Bijna iedere preek was het raak.

Daar was iets van een opwekking gaande. Vaak stonden we na de dienst buiten even stil, overweldigd door zoveel liefde en genade van God voor ons. Daar heeft de Heere me geroepen om voor dit Evangelie te gaan leven. Maar hoe precies, dat maakte de Heere nog niet duidelijk. Dus… vulde ik dat zelf maar in.

Ik besloot dat ik zendeling in China wilde worden. Met Open Doors ging ik op reis om de vervolgde christenen te bezoeken en Bijbels te smokkelen. Maar toen ik daar was, maakte de Heere me duidelijk dat dit niet de weg was. Ik moest terug naar Nederland om daar allereerst het Evangelie te delen. Daar werd de roeping tot dienaar van het Woord steeds sterker. Ik gaf mijn werk op en ging studeren.

Spreken door te zwijgen

Inmiddels ben ik twintig jaar verder. Dwars door veel strijd, lijden, zonden en onbegrepen wegen heeft de Heere als een Vader gezorgd. Hij spreekt nog steeds in mijn leven, maar nergens zo helder en luid als waar het Evangelie verkondigd wordt en Jezus Christus begint te schitteren.

De andere kant is ook waar. Wat kan het ingewikkeld zijn als de Heere even niet van Zich laten horen. Je bent op zoek naar antwoorden, maar het lijkt alsof Hij geen antwoord wil geven. Wat kan de Heere krachtig spreken door te zwijgen. Als we onze eigen weg gaan, weer gaan spelen met de zonde, onszelf weer gaan aanbidden.

Ook in de verborgen omgang met de Heere blijft Hij God en blijven wij mensen. Veel van Zijn handelen blijft voor ons raadselachtig. We vinden het moeilijk dat Hij zo extreem veel tijd neemt om Zijn werk te doen. We vinden het lastig dat Hij ons gebed wel hoort, maar Zelf bepaalt wanneer en hoe Hij erop antwoordt.

Het kan ook stil worden vanuit de hemel als we denken dat we genoeg hebben aan beneden. Wat bedoel ik daarmee? Wees niet tevreden met jouw godsdienst, Bijbellezen en activiteiten. Zoek naar een levende en intieme band met de Heere. En wandel door de Geest.

Van hoofd naar hart

Ik heb, ook als predikant, steeds opnieuw moeten leren dat het God niet gaat om de kennis in ons hoofd. Het gaat Hem om de liefdesband met Christus in ons hart, zoals Paulus beschrijft: „Opdat ik Hem kenne en de kracht van Zijn opstanding.”

Als predikant heb ik me opnieuw moeten bekeren van de wil en de verwachting van mensen naar de wil van God en wat Hij van me verwacht. Van een hard werkende knecht ben ik weer teruggeleid naar een geliefd kind van de Vader. Ik ben steeds minder bezig met mijn ambt en krijg steeds meer liefde voor Christus en Zijn wereldwijde gemeente. Leven uit het Evangelie verlost je niet alleen van de zonde maar ook van jezelf en de focus op jezelf.

De auteur is predikant van de hervormde gemeente in Groot-Ammers. Dit artikel is een samenvatting van de lezing die hij hield op de studiedag van de Gereformeerde Bond over het thema ”De sprekende God?!”, op 20 november in Woudenberg.