Hoe Menno de Bruyne kon uitgroeien tot een monument van de SGP
Met een afscheidsreceptie in de Haagse Kloosterkerk zwaait de SGP persvoorlichter Menno de Bruyne donderdag publiekelijk uit, na een dienstverband van meer dan veertig jaar. Met zijn geruite jasjes en zijn Engelse tweedpet viel de markante SGP’er, die grossierde in bijnamen, niet weg te denken van de SGP-burelen. Met zijn optreden drukte hij veertig jaar lang een stempel op de beeldvorming van de SGP.
„Persvoorlichter zijn is een vluchtig beroep”, zegt Jakko Gunst in de podcast Bellen met Den Haag. Samen met zijn collega Gerard Vroegindeweij sprak hij een uur lang met De Bruyne, ter gelegenheid van diens afscheid. „Persvoorlichters zie je komen en gaan, maar De Bruyne ging niet weg. Hij bleef, meer dan veertig jaar lang.”
Zoals de leraar geschiedenis vroeger zelf een stukje geschiedenis was, en de docent Frans een stukje Frankrijk, zo is Menno de Bruyne gewoon een stukje Binnenhof geworden, analyseert Jakko. „Ik geef toe: dat klinkt cryptisch, maar anders dan op die manier kan ik het niet formuleren. Dus ik zou zeggen: luister het gesprek en je snapt hoe Menno de Bruyne kon uitgroeien tot een fenomeen, tot een monument van de SGP.”
