Dat staat in de notitie ”Laat gerechtigheid stromen”, die ingaat op het gesprek „over de zorg voor het behoud van de schepping en ecologische gerechtigheid”. De generale synode van de Protestantse Kerk bespreekt de nota op 8 november  in Lunteren.

Het rapport signaleert dat steeds meer mensen zich zorgen maken over het klimaat en vinden dat er „iets” moet gebeuren, maar tegelijkertijd moeizaam tot handelen komen. „Ook in de context van de Protestantse Kerk in Nederland zien we, zowel bij individuen als in onze geloofsgemeenschappen, verlegenheid en onvermogen om met dit onderwerp om te gaan.”

Juist binnen de kerk zou het gesprek hierover gevoerd moeten kunnen worden. „In de kerk vinden we ingrediënten tegen polarisatie, een sfeer van oordeel, onmacht en hopeloosheid.” De opstellers van de notitie hebben „gezocht naar een kader waarin niet zozeer een keuze gemaakt wordt tussen (theologische) uitgangspunten, maar dat helpend is om reflectie te bevorderen en aan de verlegenheid voorbij te komen”.

Sabbat

”Laat gerechtigheid stromen” –de titel is ontleend aan Amos 5:24– stelt dat mensen de verantwoordelijkheid hebben om de schepping te bewerken en te bewaren. Daarbij wijst het rapport op het perspectief van de sabbat. „Sabbat vieren behelst niet alleen het onderbreken van het dagelijkse werk, maar betekent ook ruimte geven aan elkaar, werken aan het herstel van de relaties met God, de medemens, de dieren en de aarde.” De sabbat vertelt, aldus de notitie, „een ander verhaal dan dat van maakbaarheid, maximalisatie en efficiëntie”.

De opstellers wijzen ook op het sabbatsjaar en het jubeljaar. „Wat zou er gebeuren als we deze Bijbelse noties durven overwegen en oefenen binnen onze eigen context? Misschien zullen we, juist als we een stap terugdoen, gaan ontdekken dat de aarde overvloedig geeft en dat er voldoende is voor iedereen.”

Zowel wereldwijd als binnen Nederland is er sprake van „grote verschillen in welvaart en mogelijkheden”, stelt de notitie vast. Daarbij ligt „het onrecht op de loer”. Met een verwijzing naar onder meer Jesaja 5:8 geeft het rapport aan dat de kerk is „geroepen om haar stem tegen zulke vormen van onrecht te verheffen en een stem te geven aan wie niet wordt gehoord en zich als gemeenschap te bezinnen op de eigen rol hierin”.

Het rapport wijst erop dat „de klimaatcrisis mensen in andere delen van de wereld eerder en harder raakt dan ons in het welvarende Westen, terwijl zij minder verantwoordelijkheid dragen voor het ontstaan van deze problemen”. In het gesprek over de klimaatcrisis hebben westerse kerken „het perspectief van de wereldkerk nodig”, omdat „de lasten van de klimaatcrisis neerkomen bij gemeenschappen die er het minst aan hebben bijgedragen”.

De notitie is onder meer bedoeld om „een kader te bieden voor het publieke spreken van de landelijke kerk rond schepping en (ecologische) gerechtigheid”. Ook richt het document zich op de invulling van de dienstverlening vanuit landelijke dienstenorganisatie op dit gebied.

Om het thema „op een evenwichtige manier” aan de orde te stellen in plaatselijke gemeenten of ambtelijke vergaderingen is „wijsheid en tact” nodig. „Als kerk willen we het gesprek bevorderen, niet de polarisatie.”