Jericho, een stad op het diepste punt van onze aarde (-275 meter). Alleen de Dode Zee ligt nog dieper (-423 meter). Jericho, die vervloekte stad. Als laatste hindernis lag deze stad op de weg van het volk naar het Beloofde Land. Na dertien rondes om de stad stortten de muren in en moest de gehele stad met de grond gelijk gemaakt worden. Aan het eind van deze strijd geeft Jozua instructies aan het volk: „Vervloekt zij die man voor het aangezicht des HEEREN, die zich opmaken en deze stad Jericho bouwen zal” (Jozua 6:26).

Maar daar, op dat dieptepunt, was toch weer een stad gebouwd. Tegen Gods verordeningen in had men het werk ter hand genomen en eigen plannen ten uitvoer gebracht. Precies daar, in de diepte, de zonde, ontmoeten we de Heiland. De Heere Jezus gaat Jericho niet uit de weg. Nee, Hij ging door Jericho om te zoeken en zalig te maken wat verloren was.

Als een Jericho is onze wereld: diep weggezakt, ver bij God vandaan

Wat een zondaarsliefde klinkt er al door in de weg die Jezus gaat. De stad in, Hij loopt erdoorheen om daar Zacheüs te ontmoeten, die zichzelf heeft verstopt tussen de vijgenbladeren. Als een Adamskind bedekt hij zijn schaamte in de hoop dat geen mens, maar ook Jezus niet, hem zal opmerken. Zacheüs, zijn naam betekent ”zuiver” of ”rechtvaardig”. Maar hij heeft zich schuldig gemaakt aan bedrog en onrecht.

Als een Jericho is onze wereld. Diep weggezakt, ver bij God vandaan. Gods verordeningen, Zijn goede geboden, worden in de wind geslagen. Vervloekt door de zonde.

Als een Zacheüs zijn wij. Geschapen naar Gods beeld als kroon op de schepping. Bedoeld als getrouwe dienaren om God te loven en te prijzen, Hem lief te hebben boven alles. Maar we maken ons schuldig aan ontrouw en bedrog. In plaats van de Heere te zoeken, verstoppen we ons zo vaak, uit schaamte en onvermogen. Als kinderen van Adam.

Maar Jezus kwam niet alleen in Jericho; Hij kwam naar deze wereld en ging erdoorheen. Door de diepten, op zoek naar wat verloren is. In de gestalte van Zijn Woord trekt Hij aan ons voorbij. We worden gezien en geroepen. U, jij. Tussen de vijgenbladeren, te midden van je schaamte en je zonde, haast u, want Ik moet heden in uw huis blijven.

Ik moet. Het is het goddelijke moeten waarover Jezus hier spreekt. Hij kan niet anders. Het is van Godswege. Niet voor even. Nee, er staat letterlijk een woord dat een begin zonder eind aangeeft. Ik moet in uw huis zijn om daar te blijven. Vanaf vandaag, zonder einde.

De mensen in Jericho snappen er niets van. Hoe kan het dat Jezus Zich inlaat met zo’n zondaar? Ja, hoe kan het? Het is het wonder van genade. We kunnen het niet bevatten. Maar deze Jezus, in de diepte van uw bestaan roept Hij ook u. „Gelooft Zijn heil- en troostrijk woord; verhardt u niet, maar laat u leiden.”