In diverse opvanglocaties in Rotterdam houden huisartsen één keer per week spreekuur voor mensen van de straat. Daarnaast opent „de eerste Nederlandse huisartsenpraktijk voor dak- en thuisloze mensen” in de stad donderdag officieel zijn deuren.
De opening van deze „unieke huisartsenpraktijk” aan de Mathenesserlaan in Rotterdam betekent dat de medische zorg voor dak- en thuislozen wordt verbeterd, zegt Julia van Leijen, praktijkmanager bij Stichting Straatzorg Rotterdam.
De huisartsen en verpleegkundigen die bij de organisatie betrokken zijn, zagen de afgelopen vijf jaar ongeveer 6000 unieke personen op het spreekuur, zegt Van Leijen. „Van hen is 80 procent onverzekerd. Zij kunnen bij ons de zorg krijgen die onder het basispakket van de zorgverzekering valt. Ongeveer 30 procent komt maar één keer bij ons. Daar zijn mensen bij die een aantal maanden dakloos zijn, met hulp een woonplek vinden en dan naar een reguliere huisarts gaan.”
Op dit moment houdt de organisatie met verschillende artsen wekelijks negen spreekuren op zes opvanglocaties, waaronder de Pauluskerk en het Leger des Heils. „Het is versnipperde huisartsenzorg, die vooral voor mensen met een chronische ziekte, zoals diabetes of hart- of longfalen, niet compleet is”, zegt Van Leijen. „We hebben in de opvanglocaties bijvoorbeeld geen ECG-apparaat en kunnen daar geen bloedprikken.”
De nieuwe praktijk heeft „alle functies die een gewone huisartsenpraktijk heeft. Dat betekent dat iemand die bij ons komt daarna niet ook nog naar een lab moet voor een bloedonderzoek, wat vaak niet in een daklozenbestaan past. Ook kunnen we in onze praktijk chronische zorg oppakken.”
Kenmerkend voor dak- en thuisloze patiënten is dat ze „vaak veel medische problemen tegelijk hebben, waaronder psychische ziekte of een verslavingsprobleem. Door het buitenleven herstellen ze bovendien veel langzamer dan gemiddeld van een ziekte.”
Veldwerker
De artsen van Stichting Straatzorg kijken daarom „verder dan in een gemiddelde huisartsenpraktijk. Het heeft weinig zin om iemand met een longontsteking een antibioticakuur te geven als hij buiten blijft slapen. We kijken dan of we bijvoorbeeld tijdelijke opvang kunnen regelen. In samenwerking met de maatschappelijke zorg proberen we iemand uit een vicieuze cirkel te krijgen, waardoor de gezondheidsschade wordt verminderd. Daarmee kunnen we duurdere ziekenhuiszorg voorkomen.”
Van Leijen verwacht dat de doelgroep de weg naar de nieuwe praktijk –„Vanaf volgende week zijn we op volle sterkte”– snel weet te vinden. „De afgelopen vier weken hebben we al 55 patiënten gezien.”
Stichting Straatzorg wacht niet alleen af wie de praktijk bezoeken. „We bieden ook ”outreachende” zorg, waarbij een arts met een veldwerker op straat klanten kan opzoeken over wie iemand zich zorgen maakt. Tot nu toe probeerde een van de artsen dat er wat bij te doen, maar vanuit onze nieuwe locatie hebben we daar meer mogelijkheden voor.”
