Israël, dat kleine strookje land dat van alle kanten wordt omringd door een vijandige Arabische overmacht, is weer dagelijks in het nieuws. De journaals en nieuwsberichten openen vaak met berichten over door Israël uitgevoerde bombardementen of acties van grondtroepen in de Gazastrook, in Samaria en in Libanon. De harde feiten van de vele burgerslachtoffers, onder wie veel kinderen, grijpen ons aan. Het is één ding om solidair te zijn met de staat Israël in zijn recht op zelfverdediging, het is nog wat anders om de harde politiek van premier Netanyahu en de zijnen te verdedigen. Over dit bewind wordt ook binnen de staat Israël zeer verschillend gedacht.

Veel van onze Joodse landgenoten overwegen te emigreren naar Israël

Wat mij echter een jaar na de verschrikkingen van 7 oktober 2023 hevig verontrust, zijn de eenzijdigheid en vooringenomenheid van veel media. Er wordt nauwelijks meer gerept over de lafhartige en onmenselijke aanval die nota bene op Israëlisch grondgebied door Hamas is uitgevoerd en zo’n 1200 levens kostte. Je hoort haast niet over de nog altijd meer dan honderd gijzelaars die onder erbarmelijke omstandigheden worden gevangengehouden. Verscheidenen van hen zijn al omgebracht. Wat op 7 oktober gebeurde, is van hetzelfde allooi als de gruweldaden van de nazi’s. Wie nog dacht dat de mensheid niet opnieuw tot zo’n dieptepunt zou kunnen zinken, zou eindelijk van het tegendeel overtuigd moeten zijn.

Toch klinkt telkens tijdens pro-Palestijnse protesten de antisemitische leus ”From the river to the sea, Palestine will be free.” Studenten, docenten en parlementariërs scharen zich hierachter. Terroristen van Hamas en Hezbollah worden als helden vereerd. Overal in Europa neemt het antisemitisme toe. Joodse mensen die part noch deel hebben aan de politieke beslissingen in Jeruzalem worden geconfronteerd met uitingen van haat en verachting. Een Joodse man, herkenbaar aan baard en hoed, wordt klemgereden door een stel jongens die hem bespuwen en bedreigen. Een Joodse studente krijgt via de groepsapp van haar faculteit een stortvloed van verwensingen over zich heen. Een Joodse restauranthouder moet een- en andermaal meemaken dat er een steen door de ruit van zijn zaak gaat. Joodse schoolkinderen kunnen niet meer zonder beveiliging op hun schoolplein spelen. Palestijnse vlaggen kunnen ongehinderd voor ramen of op balkons worden gehangen, maar wie de vlag van Israël uithangt, moet zich schrap zetten voor de gevolgen. In 2023 waren er vijf keer zo veel meldingen van antisemitisme als in 2022. Veel van onze Joodse landgenoten ervaren dat de grond in Nederland hun te heet onder de voeten wordt en overwegen te emigreren naar Israël.

In terugblikken op de Jodenvervolging in Nederland tijdens het bewind van het nationaalsocialisme is meer dan eens uitgesproken dat de gemiddelde brave burger te veel heeft gezwegen en weggekeken van het kwaad. Laat dat toch niet opnieuw gebeuren! Spreek je helder uit tegen alle openlijke en verkapte vormen van antisemitisme. Stel de selectieve verontwaardiging aan de kaak die zich voordoet tot aan de Verenigde Naties, het Internationaal Gerechtshof en verschillende partijen in ons parlement toe. Vooral: laat de voorbede voor het Joodse volk niet verslappen. Bid met een algemene stem om vrede voor Jeruzalem.

De auteur is emeritus hoogleraar gereformeerde spiritualiteit.