Aan polarisatie hebben we geen gebrek, die is er al meer dan genoeg. Denk bijvoorbeeld aan de groeiende tweedeling in onze maatschappij. Typerend is het studentenprotest dat woedt in onze steden. Juist de universiteiten zouden plaatsen moeten zijn waar debatten op het scherpst van de snede worden gevoerd zonder dreiging en geweld. Maar in plaats van argumenten aan te dragen, gooien groepen studenten en zelfs docenten met bakstenen en ammoniak naar de politie.

In de wereld breekt de ene brandhaard na de andere uit. Onverzoenlijk en van haat vervuld staan volken en bevolkingsgroepen tegenover elkaar. Terwijl de schepping zucht onder vervuiling en uitputting slaan de mensen niet de handen ineen om te redden wat er nog te redden is. Integendeel, ze voeren een krankzinnige wapenwedloop waarbij de dreiging van een kernoorlog steeds reëler wordt. Ook binnen de christelijke kerken is polarisatie aan de orde van de dag. Spreken de verschillende flanken en stromingen elkaars taal nog wel, is er nog rust en ruimte om elkaars diepste motieven te proeven en te zoeken naar wat verbindt?

In deze gepolariseerde wereld vieren we het pinksterfeest. De Geest van Pinksteren is de grote Communicator, de Verbindingsman die de grenzen doorbreekt die door mensen zijn gemaakt. Hij slaat bruggen om tegenstanders en van elkaar vervreemde mensen samen te brengen in de geloofsverbondenheid met Christus. We bidden dat Gods Geest de polarisatie overwint en een nieuwe eenheid brengt.

Toch hebben we pinksterpolarisatie nodig. De Geest stelt immers ook de antithese; waar Hij werkt, wordt de zaak op de spits gedreven: voor of tegen Jezus. Daarom staan op de pinksterdag venijnige spotters tegenover vrijmoedige belijders. En waar het vuur van geloof, hoop en liefde ontbrandt, zien we direct daarna het vuur van vervolging oplaaien.

Op de laatste bladzijde van de Bijbel lezen we van deze heilzame polarisatie. Christus zegt over de ontwikkelingen in de eindtijd: „Wie onrecht doet, laat hij nog meer onrecht doen. En wie vuil is, laat hij nog vuiler worden. En wie rechtvaardig is, laat hij nog meer gerechtvaardigd worden. En wie heilig is, laat hij nog meer geheiligd worden.” (Openbaring 22:11) In deze woorden horen we de belofte dat de HEERE Zelf Zijn gemeente in stand houdt. Er zullen tot op de jongste dag oprechte gelovigen zijn en die zullen nog geestelijk groeien ook! De wereld zal steeds zwarter worden, maar Gods Kerk zal steeds witter worden. Ze zullen steeds meer een leesbare brief van Christus worden. Het oprechte geloof zal al meer opvallen. Steeds moediger komen de gelovigen voor de Heere Jezus uit, steeds duidelijker zien ze de weg die ze hebben te gaan, steeds beslister maken ze de goede keuzes. Niet als prestatie van henzelf, maar dankzij de Geest Die polariseert.

De Geest geeft scherp inzicht, Hij leert helder onderscheiden tussen gehoorzaamheid aan het Woord en subtiele ongehoorzaamheid. De Geest verdrijft de mist en de grauwsluiers, zodat we niet langer het kwaad vergoelijken en het ongeloof verontschuldigen. Zo schenkt Hij vastberadenheid en stelligheid om het goede aan te hangen en het kwade te verwerpen. Juist deze polarisatie geeft hechte verbondenheid in eigentijdse gehoorzaamheid aan Gods geboden en in de navolging van Christus. Laten we bidden om pinksterpolarisatie!

De auteur is emeritus hoogleraar gereformeerde spiritualiteit.