De klap was goed te horen, terwijl ik een afhaalrijstschoteltje aan het opeten was in het park. Want zo gaat dat in Charkiv: ook al is het oorlog, je leeft je leven. Het ene moment bezoek je de supermarkt en drink je koffie op een terras; het andere moment zit je midden in een bombardement.

Of kom je zomaar om het leven, zoals Nika.

Het luchtalarm ging af, en zoals vaak in Charkiv –dat dicht bij de Russische grens ligt– volgde enkele seconden later al de eerste explosie. Uit voorzorg daalde ik af naar de veiligheid van het metrostation. Er volgden nog twee explosies, voordat de melding ”lucht veilig” kwam. Een kwartiertje later las ik dat er een flat van twaalf verdiepingen geraakt zou zijn. Ambulances reden af en aan.

Lag Nika in een van die ambulances? Leefde ze toen nog, of was ze al overleden?

De raket had een gat geslagen in de bovenhoek van de flat. Vlammen sloegen uit de ramen; op de plaagstoten van stralen bluswater walmde de rook uit portieken en balkons. Op de elfde verdieping, een portiek naast het weggeslagen deel, stond een man op zijn balkon. Nog een verdieping hoger, op de twaalfde, stond een vrouw in de raamopening van haar keukentje.

Beide mensen, klein en kwetsbaar, keken toe hoe van twee kanten ladders in hun richting werden uitgeschoven. Via een touw vanaf het dak bereikte een brandweerman uiteindelijk de vrouw. De man klom, begeleid door een brandweerman, een ladder af.

Hij had gedacht via een luik in het portiek het dak op te gaan, vertelde hij, eenmaal op de grond, terwijl boven zijn hoofd z’n appartement in vlammen opging, maar had dat toch niet aangedurfd. Hij had schreeuwen van doodsangst gehoord aan de andere kant van de muur.

Was die schreeuw van Nika geweest?

„Vandaag, tijdens de aanval op Charkiv, stierf Nika Kozjoesjko”, maakte een bekende Charkivse artiest aan het begin van de avond bekend. Een uur voor haar dood had ze hem haar nieuwste tekening gestuurd – haar laatste. Op die tekening is een vrouw te zien die in een boom geklommen is en daar op een knoest is gaan zitten. „Hoi. Hoe gaat het? Mijn nieuwe tekening”, had ze erbij geschreven.

„Kijk, dit was gisteren tijdens de opening van de expositie”, schreef haar vriendin even later op Instagram. „Een uur geleden zag ik haar dood in het ziekenhuis. Ze stierf tijdens het bombardement.” Bij haar post deelde ze een filmpje van Kozjoesjko op de expositie de avond ervoor – waar ze niet te missen was in haar vrolijke aanwezigheid. „Ik houd nog steeds van je, al lees je dit niet meer.”