Oekraïense Daria leeft in nachtmerrie na aanval op Ochmatdyt
Een Russische raket trof vorige week het Ochmatdytziekenhuis in Kyiv. Nog altijd is de chaos groot. Tijd om stil te zitten heeft medewerker Daria Chechilo (20) dan ook niet. „Voor emoties is nu geen ruimte. We moeten door.”
Het is maandagmorgen 8 juli als in het grootste kinderziekenhuis van Oekraïne het luchtalarm afgaat. Artsen en patiënten haasten zich naar de schuilkelder. Onder hen bevindt zich Chechilo, die als persvoorlichter in Ochmatdyt werkt.
Alles wat er die ochtend gebeurde, staat op haar netvlies gebrand. „Het alarm ging af en ik rende naar de schuilkelder. Toen ik net binnen was, klonk een explosie en hoorde ik boven me een enorm lawaai. Het moet een instortend plafond geweest zijn. Ik zie het als een wonder dat ik op tijd in veiligheid was.”
Lang hield Chechilo het in de schuilkelder niet uit. „Door de kracht van de explosie wist ik dat de situatie ernstig was. Daarom ben ik na een paar minuten met collega’s naar buiten gegaan. Overal lagen brokstukken en de vloer lag bezaaid met glas. De raket sloeg in op een intensivecarezaal van het ziekenhuis, maar die was op dat moment gelukkig leeg.”
„Tijdens de Russische aanval gingen de operaties gewoon door ” - Daria Chechilo, persvoorlichter Ochmatdyt
Tijdens de aanval waren ook operaties bezig. Daar kunnen artsen niet mee stoppen, ook niet als het alarm afgaat. Chechilo: „Ze hadden geen andere keuze dan door te gaan. Gelukkig is het voor hen goed afgelopen, al hebben velen van hen een hersenschudding opgelopen door de kracht van de explosie.”
Nachtmerrie
De eerste paar minuten na de aanval was de paniek groot, vertelt de Oekraïense. „Ik was totaal in shock. Rusland richt zich voortdurend op burgerdoelen, maar dat ze er niet voor terugschrikken een kinderziekenhuis te bestoken, kon ik niet geloven. Eigenlijk wil ik het nog steeds niet geloven en tegelijkertijd weet ik dat het de realiteit is. Ik leef nog steeds in een nachtmerrie.”
Tijd om bij de pakken neer te zitten is er echter niet. Vrij snel na de explosie begon het personeel dan ook met evacueren, puinruimen en het redden van mensen die onder de brokstukken vastzaten. Een twintigtal mensen, onder wie jonge patiëntjes, raakte gewond.
Zelf hielp Chechilo niet met de evacuatie, omdat ze bij de persdienst werkt. „Mijn taak was te filmen wat er gebeurde, om dat vervolgens te communiceren met de media. De hele wereld moet zien wat Rusland doet en waar het toe in staat is.”
Bij de aanval kwamen ook twee mensen om het leven, vertelt de geëmotioneerde twintiger. „Het ene slachtoffer was een vrouwelijke arts die bij het departement werkte waar nierpatiënten worden behandeld. De andere was een grootvader van een van de patiënten. De omgekomen arts heb ik een paar keer gezien, maar we kenden elkaar niet goed. Eén ding weet ik zeker: ze hield veel van de kinderen.”
Alert
Toch is het gezien de schade –80 procent van het ziekenhuis is verwoest– een wonder dat er niet meer doden te betreuren zijn, stelt Chechilo. Tegelijkertijd is het ziekenhuis op een dergelijke situatie goed voorbereid. „Sinds het begin van de oorlog leeft elke Oekraïner in angst. Het is erg dat we eraan gewend zijn geraakt zo te leven, maar daardoor zijn we altijd alert en weten we wat we moeten doen.”
Als het luchtalarm afgaat, is de procedure helder: kinderen die zich kunnen verplaatsen worden naar een schuilkelder gebracht. Patiëntjes die dat niet kunnen omdat ze bijvoorbeeld dialyse krijgen, worden naar een gang gebracht met dikke muren. „Bij de aanval van vorige week konden we daardoor gelukkig alle kinderen op tijd in veiligheid brengen. Het had heel anders kunnen zijn.”
Momenteel wordt in het Ochmatdyt dag en nacht gewerkt aan de wederopbouw. De meeste patiëntjes worden nu op andere plaatsen opgevangen, maar het ziekenhuis streeft ernaar de zorg snel weer over te nemen. Chechilo: „Daar werkt iedereen keihard voor. Inmiddels is de afdeling radiologie weer opgestart en is zelfs een klein deel van de kankerpatiëntjes teruggekeerd. Dat is bemoedigend.”