Het einde van de geweldspiraal in het Midden-Oosten is nog niet in zicht. Integendeel, Israël vernietigde donderdag circa honderd raketinstallaties in het zuiden van Libanon, waar terreurbeweging Hezbollah het voor het zeggen heeft. Veel hangt af van hoe Hezbollah nu zal reageren.
Dinsdagmiddag: duizenden semafoons ontploffen in Libanon. Voor het grootste deel gebeurde dat luttele seconden nadat een Hezbollahstrijder de pieper uit zijn broekzak pakte. Het resultaat: 2800 gewonden, waarvan 300 in kritieke toestand. Onder de twaalf doden zijn ook twee kinderen.
Woensdagmiddag: honderden walkietalkies exploderen in Libanon. Daarbij vielen 450 gewonden en 20 mensen verloren het leven.
Donderdagmiddag: terwijl Hezbollahleider Hassan Nasrallah Israël ervan beschuldigt alle rode lijnen te hebben overschreden, begint Israël met een van de hevigste luchtaanvallen op Libanon sinds het uitbreken van de Gazaoorlog. Meer dan honderd raketinstallaties worden gebombardeerd.
Is hiermee nu sprake van een nieuwe fase in de geweldspiraal in het Midden-Oosten? Dat hangt ervan af hoe je het bekijkt. Ja, ervan uitgaand dat Israël degene is die de communicatieapparatuur van Hezbollah liet ontploffen: hiermee heeft Israël een unieke en zware klap uitgedeeld. Die heeft niet alleen Hezbollah, maar ook de gewone Libanese burger stevig angst ingeboezemd. Waar de Israëlische veiligheidsdiensten vorig jaar oktober verweten werd dat ze niet voorbereid waren op de aanval vanuit Gaza, gebeurt nu het omgekeerde: andere landen analyseren vol bewondering hoe Israël erin geslaagd is om duizenden apparaatjes te voorzien van springstof en deze tegelijkertijd te laten ontploffen.
„Ploffende piepers bij Hezbollah zijn geen nieuwe fase in de oorlog”
Dat roept ook meteen vragen op, vooral uit de hoek van landen en organisaties die het optreden van Israël van meet af aan kritisch volgen. Is dit geen oorlogsmisdaad , in strijd met het oorlogsrecht? Aanvaardde Israël welbewust het risico dat er burgerslachtoffers zouden vallen?
Zulke vragen klinken wat hypocriet uit de mond van hen die eerder de wandaden van Hamas vanuit Gaza hebben vergoelijkt. Niettemin, de vragen zijn terecht, want ook Israël moet zich houden aan internationale afspraken over oorlogsvoering. Maar voor de juiste beeldvorming is het goed om te beseffen dat de aanvallen van afgelopen week helemaal niet zo’n verrassende wending zijn. Israël is al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw in oorlog met Hezbollah. Sinds 8 oktober vorig jaar, de dag na de aanval van Hamas, voert Hezbollah haast dagelijks beschietingen uit op Israël. Eind juli kwamen twaalf jongeren om het leven toen een voetbalveldje in het uiterste noorden van Israël getroffen werd door een Hezbollahprojectiel.
Ook al is er geen sprake van een nieuw front, toch zijn de ontwikkelingen uiterst zorgwekkend. Hezbollah heeft een flinke tik gekregen, maar blijft een machtige organisatie met rugdekking vanuit Iran en raketten die Israël grote schade kunnen toebrengen. Verdere escalatie betekent hoe dan ook veel slachtoffers, veel schade en veel kosten – en desondanks zal die strijd alleen verliezers kennen.
