Het is inmiddels ruim drie weken geleden dat Israël zowel een hoge commandant van Hamas als van Hezbollah liquideerde. Iran, de grote sponsor van terreurgroep Hezbollah, dreigde met een vernietigende vergeldingsaanval op Israël. Dat die nog niet gekomen is, wil niet zeggen dat Israëliërs ontspannen doorleven. Hezbollah-leider Nasrallah zei enkele dagen na de liquidatie van een hoge commandant dat het uitstellen van de vergeldingsaanval onderdeel uitmaakt van een psychologische oorlogsvoering. En al spreekt hij niet vaak de waarheid, deze keer heeft hij helemaal gelijk. Wachten op een aanval die mogelijk komen zal, put een mens uit. Zo bezien is de vergeldingsaanval op de Joodse staat al drie weken aan de gang.

Ondertussen wordt er onder leiding van de Verenigde Staten (VS), Egypte en Qatar onderhandeld over een deal tussen Israël en Hamas over de oorlog in Gaza. Zo’n deal zou er toe moeten leiden dat er Israëlische gijzelaars worden vrijgelaten en dat Israël -tijdelijk- stopt met aanvallen in de Gazastrook.

Omdat een overeenkomst in meerdere fases zou moeten worden uitgevoerd, is het overleg over zo’n deal zeer complex. Daarbij hebben zowel Israël als Hamas punten waarover ze niet willen onderhandelen. Zo wil Israël op de een of andere manier controle houden over de grens tussen Gaza en Egypte, de zogenaamde Philadelphia corridor, en wil Hamas juist dat Israël z’n troepen daar echt helemaal terugtrekt. Om het nog ingewikkelder te maken: Egypte, een van de belangrijkste mediators, wil óók dat Israël vertrekt uit het grensgebied.

Daarnaast zijn er geruchten dat de nieuwe Hamasleider, Yahya Sinwar, die zich al maanden schuilhoudt in de tunnels van Gaza, van Israël eist dat hij de garantie krijgt dat hij niet zal worden vermoord. De man die er niet voor terugdeinst om duizenden Gazanen de dood in te jagen en ze dan ook nog prijst als martelaren voor de zaak van Allah wil zelf dus absoluut géén martelaar worden.

„Wachten op een aanval put mensen uit. Zo bezien is de aanval van Iran op Israël al drie weken aan de gang”

Inmiddels worden de onderhandelingen gerekt en gerekt. Soms lijkt het erop dat vooral de Amerikanen alles liever hebben dan de aankondiging dat de deal van tafel is en dat de oorlog gewoon doorgaat. Want mogelijk dat de gevreesde en aangekondigde aanval van Iran en Hezbollah pas komt op het moment dat de onderhandelingen definitief worden afgebroken.

Voor de zekerheid bouwen de VS ondertussen gestaag aan de opbouw van een enorme legermacht in de regio. En dat zou in Teheran wel eens kunnen leiden tot de gedachte dat het uitstellen van een tegenaanval misschien wel een veel effectievere manier van oorlog voeren is dan het lanceren van een echte aanval. Want voor psychologische oorlogsvoering hoef je, naar de wetten van het Midden-Oosten, geen vergeldingsaanval te vrezen. En Iran weet dat als het Israël echt hard raakt en als er veel burgers omkomen, de reactie van Israël en de VS niet blijft bij het uit de lucht schieten van Iraanse raketten en drones. Alleen al de materiële schade van een geallieerde tegenaanval kan de fragiele economie van Iran zomaar vele jaren terugzetten. Met alle interne gevolgen van dien.