Zeker anderhalve kilo tomaten zit er in de tas die manlief voor me neerzet. Plus een stuk of wat uien, een courgette, een aubergine. Handenvol bonen en twee handjes peulen. Vijf avocado’s en nog meer paprika’s.
O, en ook nog zes doosjes cherrytomaatjes. We hebben net, echt net, een enorme pan tomatensoep leeggegeten. Dat wordt dus nog een keer koken met tomaten. Daar heb ik eigenlijk geen zin in, maar ja, de inhoud van dit groentepakket kun je nou eenmaal niet kiezen. Producten die niet door de keuring kwamen omdat ze te klein, te groot, te lelijk of net te rijp zijn gaan met dit concept rechtstreeks naar de consument. Die verrassing is juist leuk, als je het ons vraagt, maar soms zit het even tegen.
In het geval van de tomaat was dat gevoel van teleurstelling overbodig. Met tomaten kun je alle kanten op. In tweede instantie was ik dus alleen maar blij. Na eerst de sperziebonen opgegeten te hebben (want dat werd hoog tijd), is op dag twee de overvloed aan tomaten aan de beurt. Omdat het een hoogzomerse week is, gaan ze niet in een stoofpot of saus, maar in de salade. Zo eentje met écht veel tomaten: panzanella. Van oorsprong een armeluisgerecht om brood op te maken. Op warme dagen is zo’n frisse salade juist een luxe.
beeld RD
beeld RD
beeld RD
beeld RD
