Achtergrond van deze Spelen, die eens in de vier jaar worden gehouden, is de zogenoemde olympische gedachte. Die wil door sportbeoefening meebouwen aan een vreedzame en betere wereld van broederschap, vriendschap en respect.

Bij de opening van de Spelen afgelopen vrijdag, hebben de organisatoren dit ideaal met voeten getreden. En niet zomaar, maar op grove, uitdagende wijze.

Tijdens de vier uur durende openingsceremonie werd een scène opgevoerd, bestaand uit een parodie op het schilderij het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci. De plaats van de apostelen werd ingenomen door dragqueens, een transgender en een halfnaakt model.

Christenen uit de hele wereld hebben aanstoot aan deze scène genomen. Franse bisschoppen zeggen dat het christelijk geloof belachelijk is gemaakt. CU-Kamerlid Don Ceder spreekt van „trappen naar de meest vervolgde groep op aarde”.

Ook niet-christenen spraken hun afschuw uit. De Amerikaanse miljardair Elon Musk, noemde de scène „extreem respectloos jegens christenen”. De Amerikaanse telecomgigant C Spire zette direct alle reclame-uitingen stop.

Mensen die op zichzelf geen bezwaar hebben tegen het belachelijk maken van het geloof, zoals PVV-leider Wilders en VVD’er Ulysse Ellian, laken dat er met twee maten wordt gemeten. Zij zeggen dat de organisatoren niet het lef hebben om de islam belachelijk te maken, maar wel het christelijk geloof.

Inmiddels hebben de organisatoren excuses aangeboden. Het spijt hen dat christenen zich gekwetst voelen. Hun opzet was de „tolerantie van de gemeenschap te vieren” en ze zeggen: „We denken dat we dat hebben bereikt.”

Juist die excuses leggen bloot waar het om gaat bij de organisatie en bij degenen die deze uitingen bewonderen: maximale tolerantie voor mensen die ongewone standpunten of leefwijzen hebben. Vandaar een avondmaalstafel vol dragqueens en een transgender. Daar moet alle ruimte voor zijn, en ja, dat mag ten koste gaan van christenen. Aan hen wordt zelfs niet gedacht. Uit de excuses blijkt immers dat men zich niet realiseerde dat de uiting kwetsend was.

Christenen moeten zich geen illusies maken over hun positie. Het is geen vraag meer of iets kwetsend voor hen kan zijn. Maar dat is niet het ergste. Het ergste is dat het heilige geschaad wordt. Wat men ook van de afbeelding van Da Vinci vindt –de Reformatie keurde die om theologische redenen af– het gaat de boze niet om het werkstuk van deze schilder, maar om de heiligheid die het vertolkt. Dat moet christenen een zorg zijn. Het gaat niet om hun positie, maar om de eer van Zijn Naam.