Het is bevreemdend om de huisartspraktijk aan de rand van het Noord-Hollandse dorp Breezand binnen te lopen. Op het eerste gezicht lijkt het alsof die nog volop in bedrijf is. In de wachtkamer liggen tijdschriften op tafel. De kasten in de behandelkamers staan vol met mappen, in postvakjes slingeren nog wat papieren.

Toch mist er iets: mensen. Niemand achter de balie, geen patiënten in de wachtkamer, geen personeel.

Afgezien van huisarts Breebaart (36) dan, die het ambitieuze plan heeft opgevat om hier, in een voormalige Co-Med-praktijk op 135 kilometer afstand van zijn woonplaats Amersfoort, binnen een paar weken zijn eigen praktijk te openen. Iets waar een aspirerend praktijkhouder meestal minstens een jaar over doet, volgens Breebaart.

Inboedel

Eigenlijk mag hij de spullen die er nu staan niet eens aanraken, zegt de huisarts, terwijl hij de paarse lamellen van een van de behandelkamers opendoet. Alleen een paar stroken in het midden werken mee, de rest beweegt niet. „De pandeigenaar heeft de curator van Co-Med al twee keer opdracht gegeven om te ontruimen, maar het contact verloopt moeizaam.”

Op de esthetische waarde van de inboedel en het gebruikte kleurenpalet (oranje, paars, groene vloer, groene muur) is genoeg af te dingen. Breebaart let zelf niet op kleuren, maar zijn vrouw viel er direct over toen ze kwam kijken. „Maar ja, als het werkt, dan werkt het. Vanmiddag komt er een taxateur om te kijken voor welk bedrag ik de inboedel zou kunnen overnemen. Alles nieuw kopen is ook zonde.”

„Het heeft iets bijzonders, huisarts zijn in een dorp.” - Wouter Breebaart, jonge huisarts

Breebaart werkte van april tot eind juni als waarnemer in deze huisartsenpraktijk. Zo’n 3500 mensen waren ervan afhankelijk, ongeveer gelijk aan het aantal inwoners van Breezand. Na een eerdere sluiting van de Co-Med-praktijk in het verderop gelegen dorp Anna Paulowna had Breebaart tijdelijk zelfs 6500 patiënten onder zijn hoede.

In die korte tijd raakte hij verknocht aan de praktijk, de patiënten en het team, zegt hij. „Ik heb als waarnemer een kijkje in de keuken kunnen nemen bij dertig verschillende praktijken. Hier wist ik meteen dat ik wilde blijven. Het heeft iets bijzonders, huisarts zijn in een dorp. De werkzaamheden zijn anders, je voert meer chirurgische ingrepen uit, en het team en de patiënten zijn echt fijn.”

Een gepensioneerde huisarts die er voorheen werkte, heeft al toegezegd om bij te springen, evenals een huisarts die in de buurt woont en Breebaart van de opleiding kent. Ook in het dorp kan hij op veel steun rekenen: de afgelopen weken hebben ruim 3400 mensen zich al ingeschreven bij zijn praktijk-in-spe.

De grootste struikelblokken zijn nu dus nog de inboedel en de beruchte medische dossiers. „De curator moet nog toestemming geven om die over te nemen. Geen idee waarom dat nog niet gebeurd is, maar zodra we die hebben, kunnen we in principe aan de slag.”

Idealisme

De reis vanuit zijn woonplaats Amersfoort, anderhalf uur heen en terug met de auto, is het hem dubbel en dwars waard. Toen de praktijk nog in bedrijf was, vertrok hij ‘s ochtends iets voor half zeven. ’s Avonds was hij dan om half zeven weer thuis. „Dat valt dus eigenlijk best wel mee”, vindt hij. „En ik heb hier de kans om fris te starten met een nieuwe praktijk, een eigen visie te hebben.”

Toch start hij deze praktijk vooral uit idealisme. In het nabijgelegen Anna Paulowna is een andere jonge huisarts ook bezig met het starten van een praktijk. Samen hopen ze dat er weer een overleg kan worden gestart tussen huisartsen in de regio. Dat ontbrak lange tijd door Co-Med.

„Hun praktijken hadden geen gezicht, geen aanspreekpunt”, legt Breebaart uit. „We willen gaan organiseren dat je elkaar kunt opvangen, spoedwaarnemingen draaien tijdens vakanties, dat soort dingen.”

Op 1 augustus gaan de deuren open en kunnen de mensen uit Breezand en omgeving bij hem terecht, verwacht Breebaart. „Ik denk nog steeds dat het kan lukken. En dan hoop ik dat het andere jonge huisartsen inspireert om het ook te gaan doen.”